صحبت های جالب محمد بحرانی از همکاری با مهران مدیری و رامبد جوان

به گزارش تازه نیوز، محمد بحرانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون کشور که با عروسک جناب خان در برنامه خندوانه دیده شد در مصاحبه‌ای گفت: وقتی قرار است مهمانی به «خندوانه» دعوت شود شروع می‌کنم به مطالعه کردن راجع به جهان او. اینکه اهل کجا است، چه دوست دارد؟ و ویژگی‌های قومیتی او چیست؟ در واقع این‌ موارد یک سبد اطلاعاتی به شما می‌دهد که باید با استفاده از آن و حرفی که مهمان در لحظه می‌گوید یک چیزی را ترکیب کنید و ارائه دهید.

جناب خان از بیرون خیلی سهل و ممتنع بنظر می‌آید، می‌گویند عروسکی است که یک حرف‌هایی را می‌گوید و یک چیزهایی هم می‌خواند، اما حسابی پیرمان کرده‌ است! نه فقط من که همه گروهمان شامل تیم ایده‌پردازی و عروسک‌گردان‌ها به شدت درگیرش هستیم و در این سال‌ها واقعا شب و روزمان را گرفته است.

شروع ورود من به «خندوانه» با چنین گفت‌وگویی بود که درخواست کردم این بیست دقیقه، نیم ساعتی که قرار است جناب خان در برنامه حضور داشته باشد به من اعتماد کنند و به خودم بسپارند که بگویم چه اتفاقی می‌افتد، یعنی با چه مهمانی باشیم، چه بگوییم و کانسپت قصه‌مان راجع به چه چیزی باشد.

رامبد واقعا اعتماد کرد، آنقدری که شاید خیلی از روزهایی که جناب خان و رامبد با هم بازی داشتند رامبد اصلا نمی‌دانست‌ موضوع چیست. او در این سطح به من اعتماد کرد و اتفاقا این را به هوش او نسبت می‌دهم چون به خودش اطمینان داشت می‌تواند از پس بداهه برآید.

ما در «خندوانه» بر اساس بداهه نزدیک به صد در صد پیش می‌رویم و عموما و اصولا متنی نداریم، اما کارهایی که با مدیری داشته‌ام که زیاد هم نبوده مبتنی بر متن بودند. یعنی من، بازیگران دیگر و کارگردان در نهایت فقط در چارچوب متن می‌توانیم پیشنهاد دهیم یا بداهه‌پردازی کنیم. دستم بسته نبوده، اما همانطور که گفتم اینجا چارچوب خیلی پررنگ‌تر از یک کاری است که بر مبنای بداهه شکل می‌گیرد. فکر می‌کنم در کارهای مدیری به اندازه کارهای نمایشی مرسوم دیگر ما امکان پیشنهاد یا بداهه‌پردازی را داشتیم نه بیشتر نه کمتر.

به نظر من جناب خان شاید الان نماینده همه قومیت‌های ایران در تلویزیون باشد. محسن تنابنده در لهجه درجه یک و استعدادی ناب است. سعید آقاخانی با کار کُردی «نون خ» که همه مردم با آن کیف کردند درجه یک است. جناب خان هم در کنار این دو عزیز شاید نماینده همه قومیت‌های ایرانی در تلویزیون باشد و من این وجهش را خیلی دوست دارم. خیلی وقت‌ها در کوچه و خیابان راه می‌روم آدم‌هایی از قومیت‌های مختلف من را همشهری خطاب می‌کنند و این خیلی لذتبخش است.

چهره در بازیگری واقعا مهم است! خیلی بی‌تعارف بگویم اگر دوستی خواست بازیگر شود و یک نفر به او گفت قیافه اصلا تأثیری ندارد با او موافق نیستم و نظرم این نیست. من از نظر خودم خیلی مرد زشتی نیستم، خیلی معمولی‌ هستم و قاعدتا خیلی چهره ویژه‌ای ندارم و اگر شخصی از بین ۱۰ نفر بخواهد انتخاب کند احتمالا من نفر هفتم، هشتم می‌شوم!

من از شیراز وارد دانشکده هنرهای زیبا شدم و خاطرم هست همان ترم اول سر کلاس ما آمدند برای یک سریال بازیگر انتخاب کنند. ما سی و چهار، پنج نفر بودیم و نیمی از کلاس دختر بودند و نیمی پسر. از بین پسرها کامبیز و مرتضی و از میان دخترها طلا انتخاب شد و همه ما کسانی که آن روز انتخاب نشدیم با یک حقیقت جدی مواجه شدیم که احتمالا ما نسبت به کامبیز، مرتضی و طلا راه سخت‌تری در پیش داریم. چرا که هیچ چیز از ما ندیدند و فقط قیافه ما را پشت آن نیمکت‌ها دیدند و انتخاب کردند.

در حال حاضر هم کسانی که خیلی چهره ویژه‌ای ندارند باید بدانند برای آنها یک مقدار سخت‌تر است. حتی شاید بیشتر از یک مقدار! یعنی مواجهه کارگردان‌ها و حتی مخاطبان اول با چهره آدم‌ها است و طبیعی است که آدم‌های زیبا کار خیلی ساده‌تری دارند. خیلی باید بیشتر بدوند و خیلی باید زحمت بکشند تا یک ویژگی‌شان شاخص شود که جای چهره زیبایی که ندارند را پر کند. من در ۴۰ سالگی دیگر در این تردید ندارم! چهره خیلی مهم است.

درباره تفاوت آقایان مدیری و جوان باید بگویم خیلی با هم فرق دارند. مهران مدیری آدم درونگرا و جدی‌تری است. در واقع آدم خوش اخلاقی است، اما درونگراتر است و یک مدیریت مدیری‌واری دارد که این ویژگی در فامیلی او هم مستتر هست و حسابی مهران مدیری است.

هر دو، شکل همان تصویری هستند که از بیرون می‌بینید و پشت صحنه هم به همان شکل هستند. رامبد شیطان‌تر است و بیشتر جست و خیز دارد و شاید دیالوگ‌های بیشتری رد و بدل شود، اما مهران مدیری مدیریت بیشتری دارد. کار کردن با هر دوی آنها برایم واجد آموخته‌های بسیاری است؛ البته که معلم اول من حتما ایرج طهماسب است.