در مذاکرات وین کدام تحریم‌ها لغو خواهد شد؟
اگر مذاکرات وین به نتیجه برسد و برجام دوباره احیا شود کدام تحریم‌ها لغو خواهند شد و ایران در ازای لغو این تحریم‌ها چه تعهدات هسته‌ای باید بدهد؟ آیا می‌توان این‌بار از آمریکا و دیگر کشور‌های عضو تضمینی برای پایبندی به برجام گرفت؟
به گزارش تازه‌نیوز و به نقل از خبرآنلاین، محمدجواد ظریف در آخرین گزارش خود از روند اجرای برجام به این سؤالات پاسخ داده و نکات مورد نظر خودش درباره برجام و مذاکرات وین را خطاب به مردم و مسئولان بیان کرده است.
بر اساس چهارچوبی که تا کنون در مذاکرات وین به دست آمده است در صورت حصول توافق و بازگشت آمریکا به برجام، تمامی تحریم‌های موضوعی علیه اقتصاد ایران شامل تحریم‌های قبل از برجام (مالی و بانکی، بیمه، انرژی و پتروشیمی کشتیرانی، کشتی سازی و بخشی از بنادر، طلا و فلزات گران بها، نرم افزار، صنعت خوردرو، فروش هواپیما و خدمات مربوطه و واردات فرش، و مواد غذایی از ایران) و تحریم‌های بعد از برجام و در زمان ترامپ (صنایع فلزات ایران، صنایع معدنی، عمران، نساجی و تحریم علیه دفتر مقام معظم رهبری و مجموعه‌های وابسته) رفع خواهند شد. همچنین شناسایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان به اصطلاح سازمان تروریستی خارجی ابطال خواهد شد. علاوه بر این پیش از هزار شخص وحقیقی و حقوقی (فرد، نهاد، کشتی و هوهواپیما) از فهرست تحریم‌های امریکا خارج می‌شوند.
بیشتر بخوانید: پایان برجام؟ مجلس طرح ممنوعیت مذاکره با آمریکا را نهایی کرد!
اگر در وین توافق شده و آمریکا تحریم‌های ذکر شده را رفع کند، جمهوری اسلامی ایران نیز پس از راستی آزمایی رفع تحریم‌ها (که در مورد شیوه‌های آن نیز مذاکرات مبسوطی صورت گرفته است) به تعهد خود در برجام باز خواهد گشت. مهمترین اقدامات نظارتی و شفاف ساز، و محدودیت‌های پذیرفته شده در برجام که در صورت توافق در وین دوباره اجرا خواهند شد، شامل موارد زیر است:
اجری داوطلبانه پروتکل الحاقی و نظارت حساب شده بر تهدات برجامی، غنی سازی اورانیوم در سطح حداکثر ۳/۶۷ درصد استفاده از حداکثر ۶۱۰۴ دستگاه سانتریفیوژ IR-۱ حفظ حداکثر ۳۰۰ کیلو مواد غنی شده و معاوضه مازاد آن با کیک زرد، تبدیل رآکتور آب سنگین اراک به یک رآکتور نوین، ولی بدون خطرات اشاعهای، با حفظ ماهیت آب سنگین آن.
تضمین برای اجرای توافق از نظر بین المللی اجماع جهانی علیه برهم زننده توافق از یک سو و اتکا به ظرفیت‌های ملی و به ویژه «اتکا به ظرفیت برگشت پذیری در برنامه هسته ای» برای هزینه‌مند کردن نقض توافق بود که در برجام هر دو مورد استفاده قرار گرفت. نباید فراموش کرد که هیچ تضمینی جز ایجاد هزینه کوتاه و یا دراز مدت برای متخلف نمی‌تواند مانع استفاده از قدرت اقتصادی امریکا برای تحمیل خواسته خود بر دیگران شود.
