کرونا فقر اینترنتی را هم افزایش داد؛ آمار جالب فقرا در کشورهای مختلف

به گزارش تازه نیوز، در مقاله منتشر شده از سوی ابن مرکز مطالعاتی آمده است: امروز اینترنت یک ضرورت اساسی تازه برای زندگی بشری است درست مانند غذا، لباس، سرپناه یا برق. با این حال، همه انسان ها نیز به اینترنت متصل نیستند. بسیاری از افراد یا هزینه زیادی برای پهنای باند پرداخت می کنند یا پهنای باندی برای استفاده کارا از اینترنت دریافت نمی کنند. افرادی که نمی توانند هزینه حداقل بسته های اینترنتی را پرداخت کنند فقرای قرن بیست و یکم لقب می گیرند.

طبق داده های آزمایشگاه جهانی داده(World Data Lab)، افرادی که توانایی تهیه یک بسته اتصال- یک و نیم گیگابایتی در ماه با سرعت بارگیری دست کم 3 مگا بایت در ثانیه(معادل 6 ثانیه برای بارگیری یک صفحه وب استاندارد)- را ندارند جزو دسته افراد با اینترنت ضعیف با فقر اینترنتی هستند.

امروزه تخمین زده می شود که حدود 4.5 میلیارد نفر در مقایسه با نیم میلیارد نفرِ بیست سال پیش به اینترنت متصل هستند. این افزایش بیشتر به کاهش قیمت دسترسی به اینترنت مربوط است.

برای کاهش فقر اینترنت یا باید درآمد افزایش یابد یا قیمت اینترنت کاهش یابد. متوسط هزینه یک بسته اینترنت همراه نیم دلار در ماه است. با این حال، کیفیت ها در سرتاسر دنیا متفاوت است. در اینجا بسته 1.5 گیگابایتی در ماه با سرعت بارگیری 3 مگابایت در ثانیه که به فرد امکان وب گردی، بررسی ایمیل ها و برخی خرید های انلاین برای 40 دقیقه در روز را می دهد به عنوان مصرف پایه معرفی می شود.

اگر هزینه های اینترنت یک شخص از کل هزینه ها ده درصد یا کم تر باشد، طبق تعریف این هزینه مقرون به صرفه است. بر اساس این تعریف و داده های آزمایشگاه جهانی داده، امروز حدود 1.1 میلیارد نفر در فقر اینترنت زندگی می کنند. این یک برآورد دست پایین است زیرا فرض می کند که در هر کشوری افراد در صورت تمایل به پرداخت پول به اینترنت دسترسی دارند.

در مورد قیمت، تقریبا همه افراد در کشورهای ثروتمند به اینترنت دسترسی دارند، حتی اگر قیمت نسبتا بالا باشد. در مقابل، قیمت در کشورهای فقیر نقشی اساسی بازی می کند. دست کم در کوتاه مدت و در کشورهای در حال توسعه دسترسی به اینترنت به مقرون به صرفه بودن هزینه ها بستگی دارد.

نتایج نشان می دهد که کشورهای فقیر با اینترنت ارزان (زیر 15 دلار در ماه) قادر به اتصال بخش بیشتری از جمعیت خود نسبت به کشورهای فقیر با اینترنت گران هستند. تنها 13 درصد از جمعیت کشورهای فقیر با اینترنت ارزان در فقر اینترنت زندگی می کنند. برعکس، کشورهای فقیر با اینترنت گران 67 درصد از جمعیت خود را در فقر اینترنت دارند. از 4 میلیارد نفری که در کشورهایی با متوسط هزینه سرانه زیر 11 دلار در روز زندگی می کنند، 3.4 میلیارد نفر با تعریف ما به اینترنت ضعیف دسترسی دارند. تنها 7.5 درصد، حدود 588 میلیون نفر، در کشورهای فقیر با اینترنت گران زندگی می کنند. این گروه از افراد باید کانون رفع فقر اینترنتی باشند.

در ایالات متحده، مردم تقریبا برای بسته اینترنت مشابهی در فیلیپین دو برابر هزینه می کنند. مالاوی تقریبا درآمد سرانه ای به اندازه موزامبیک دارد اما به طور متوسط سه برابر برای یک بسته اینترنت پایه پرداخت می کند. در میان اقتصادهای در حال ظهور، هند به عنوان کشوری فقیر با اینترنت ارزان خودنمایی می کند و نرخ فقر اینترنت حدود 8 درصد است. مالاوی، ونزوئلا و ماداگاسکار در بین فقیرترین کشورهای جهان با بالاترین قیمت های اینترنت قرار دارند.

همانطور که سال گذشته مشاهده کردیم، اتصال به اینترنت باید یک عنصر اساسی در زندگی همه باشد. با این حال، شوک کویید 19 پایان دادن به فقر شدید را تا پایان سال 2030 غیر ممکن می کند اما همچنان پایان دادن به فقر اینترنت امکان پذیر است. اگر کشورها به مانند هند رقابت و نوآوری را تشویق می کردند فقر اینترنت امروز می توانست به نصف کاهش یابد.