نارسایی در رشد کودک یعنی چه؟
نارسایی در رشد و تکامل کودک به این معناست که در جریان بررسی روند رشد کودک، منحنی رشد طبیعی متوقف می‌شود یا سیر نزولی طی می‌کند یا روندی بسیار کند دارد. این موارد ممکن است به دلیل تغذیه ناکافی یا بیماری در کودک اتفاق بیفتد.
به گزارش تازه‌نیوز، نارسایی رشد ممکن است حتی در کودکان بزرگتر هم اتفاق بیفتد.
نارسایی رشد در سنین زیر سه سالگی می‌تواند بسیار خطرناک باشد و اگر در چنین حالتی برای مدتیطولانی ادامه پیدا کند عوارض خطرناک و غیرقابل جبرانی را به‌وجود می‌آورد. زیرا تغذیه مناسب و کافی در دوران شیرخوارگی و سنین زیر سه سالگی برای رشد فیزیکی، مغزی و روحی روانی کودکان بسیار اهمیت دارد.
بعضی از بیماری‌ها مانند فیبروز سیستیک، دیابت و بیماری‌های مادرزادی قلبی می‌تواند باعث نارسایی رشد کودک در سال‌های اولیه عمر شود. گاهی بستری کردن چنین کودکانی برای مدت زمان کوتاه در بیمارستان ضروری است تا مطالعاتی روی علت عقب‌ماندگی رشد کودک انجام شود و درمان مناسب انجام گردد.
چنانچه مشکلاتی که در بالا ذکر شد در کودک وجود نداشت باید به مسائل اجتماعی، روحی و روانی کودک با خانواده پرداخت. در بسیاری موارد رفع چنین مشکلاتی باعث بهبودی کودک خواهد شد.
توجه داشته باشید هر کودکی تکامل طبیعی خود را دارد و کودکان در سنین مشابه از نظر راه افتادن، صحبت کردن یا سایر مراحل تکامل کاملا مشابه به هم نیستند و تکامل در یک محدوده طبیعی قابل بررسی است. مثلا ممکن است شیرخواری در سن یک‌سالگی یا قبل از آن قادر به بیان کلماتی باشد و کودک دیگری تا 18 ماهگی قادر به بیان همان کلمات نباشد یا در مورد راه رفتن و غیره.
بررسی روند تکامل در محدوده طبیعی کودک باید به‌طور جدی بررسی و اندازه‌گیری شود و در صورت تاخیر در هر کدام از مراحل تکامل اقدام به پیشگیری و درمان به‌موقع انجام گردد.
نارسایی تکامل در ماه‌های اول عمر باعث ناتوانی و معلولیت‌های بعدی در زندگی کودک می‌شود. عقب‌افتادگی مغزی یا مشکلاتی در صحبت کردن، یادگیری، فلج مغزی، اوتیسم و اختلالات بینایی و شنوایی هم در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند. بسیاری از کودکان که سابقه‌ای از نارسایی رشد و تکامل در ماه‌های اول تولد ندارند، در سال‌های بعد تکامل طبیعی خواهند داشت.
کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است عوارضی خفیف مانند عدم سازش با محیط زندگی را در سال‌های بعدی تجربه کنند، در حالی که دیگر کودکان با همین بیماری ممکن است عوارض بسیار جدی مانند اختلال در راه رفتن، فلج و عدم توانایی در غذا خوردن به تنهایی یا عوارض متعدد دیگری باشند. معمولا گفتاردرمانی و انجام طب نوتوانی در بهبود وضعیت این کودکان موثر است.
تمام کودکانی که تا سال سوم عمر درجاتی از اختلال تکاملی و عقب‌ماندگی دارند، باید در مراکز خاص که به این منظور وجود دارد تحت آموزش‌های متناسب با عقب‌ماندگی قرار گیرند. خانواده‌های چنین کودکانی هم باید تحت آموزش‌ها و حمایت‌های خاص توسط دولت‌ها قرار بگیرند.
منبع: سلامت
بیشتر بخوانید:
