چگونه معنای شکست را به کودک آموزش دهیم؟
وقتی کودک اغلب نمی‌تواند به هدف خود برسد، عصبانی می‌شود. اما چگونه می توان به این وضعیت واکنش نشان داد و به او کمک کرد تا سرخوردگی خویش را مدیریت کند؟ و اصلاً آیا این میزان خشم بد است؟
به گزارش تازه‌نیوز، در این مقاله طی نشستی با دیوید آلزیو، روانشناس بالینی و روان درمان‌گر،به بررسی این موضوع پرداخته‌ایم. با ما همراه باشید.
خشم در برابر شکست، نشانه‌ای از سرخوردگی است
به عنوان مثال، هر بار که کودکتان هنگام شعر خواندن دچار اشتباه می‌شود، عصبانی می‌شود و می‌خواهد با خشم فراوان از نو و از ابتدا شروع کند یا وقتی او جمله‌ای که توسط معلم دیکته می‌شود را اشتباه می‌نویسد، واکنش او این بار نیز شدید و خشمگینانه است. در ادامه برای این‌که نشان دهد تا چه اندازه آزرده‌خاطر شده، دفترچه‌اش را روی زمین پرت می‌کند. این وضعیت ممکن است هنگام بازی‌های مختلف و در مواجهه با شکست‌های دیگر نیز دیده شود. قطعاً هر واکنشی که کودک در برابر عدم موفقیت خویش نشان دهد، بیانگر ناامیدی وی تلقی می‌شود!
بدون حل مشکل کودک، وی را همراهی کنید
دکتر دیوید آلزیو می‌گوید: «کاملاً طبیعی است که کودک بین 6 تا 8 سالگی، وقتی به نتیجه‌ای که برای خود تعیین کرده است، نمی‌رسد، خشمگین و عصبانی گردد. به خصوص که در این سنین، هنگام انجام یک تمرین خلاقانه، عملکردهای حرکتی او لزوماً مطابق انتظارات وی نیستند.
از نظر ما، این وضعیت ممکن است خیلی مهم نباشد اما برای کودک، نشان‌دهنده تمام زندگی‌اش است. وقتی شما به او می‌گویید اشکالی ندارد و مساله مهمی اتفاق نیفتاده است، او نمی فهمد، چون بر این باور است که اتفاق بسیار مهم و عجیبی رخ داده است. بنابراین به کودک خویش نشان دهید که وی را درک می‌کنید و همواره همراه او هستید.
دیوید آلزیو در ادامه می‌افزاید: «حتماً به کودکتان بگویید که اگر به کمک نیاز دارد، می‌تواند روی شما حساب کند اما فراموش نکنید که به هیچ عنوان نباید راه‌حلی به وی ارائه دهید چون ممکن است این حرکت شما، او را بیشتر از پیش خشمگین سازد.»
وقتی کودک از کوره در می‌رود، آرام باشید
نیازی به نگرانی نیست چون این حالت کودک زودگذر است. گاهی اوقات وقتی کودک از ناراحتی عمیق‌تری رنج می‌کشد، برای پنهان‌سازی آن، دست به چنین عکس‌العمل‌هایی می‌زند چون راه دیگری برای بیان حالت روحی خود نمی‌داند.
به گفته این روانشناس بالینی: «این حالت می‌تواند نشانه استرس محسوب شود، استرسی که ممکن است در پی توقعات والدین یا مدرسه شکل گرفته باشد.» دکتر دیوید آلزیو بر این باور است که: «کودکان کوچک‌تر همیشه از خواهر و برادر بزرگ‌تر خود الگو می‌گیرند. به همین دلیل به محض این‌که کشف می‌کنند والدین وقتی از حل مشکل درمی‌مانند، خشمگین می‌شوند، ممکن است تمایل داشته باشند دست پیش را بگیرند، به خودشان فشار بیاورند و درنهایت از فرط خشم و ناراحتی از کوره دربروند! در این شرایط معمولاً به والدین توصیه می‌شود که احساس گناه نکنند، بلکه آرامش خود را حفظ نمایند، کودک را تشویق کنند که حرف بزند و هرچه در دلش دارد را بیرون بریزد و به قولی خودش را تخلیه کند.»
دیوید آلزیو، روانشناس بالینی و روان‌درمان‌گر، در پایان می‌افزاید: «وقتی کودکی ناامید است و در حفظ آرامش خویش مشکل دارد، باید مراقب مصرف قند و شیرینی‌جات او باشید. قند و شیرینی موجود در مواد غذایی مصرفی، احساسات کودک را چندین برابر می‌کنند. شاید در وهله اول کودک در پی مصرف این مواد خوش اخلاق‌تر باشد اما این مواد در درازمدت مانند مواد مخدر عمل می‌کنند و خلق و خوی کودک را پایین می‌آورند و بر احساسات وی به شدت تاثیر منفی می‌گذارند.»
منبع: سلامت
بیشتر بخوانید:
- چگونه کودک‌مان را برای تولد نوزاد جدید آماده کنیم؟
- این مواد غذایی ناسالم را از برنامه غذایی کودک حذف کنید
- پرورش کودک در محیط سبز؛ ضامن سلامت روانی
