حمله تند احمدی‌نژاد به دولت رئیسی: وضع خودرو با دستور حل می‌شود؟!

استاد دانشگاه علم و صنعت به وجود میلیون ها انسان متفکر،صاحب نظر و با تجربه در جامعه ایران اشاره کرد و افزود: چگونه ممکن است چند نفر بگویند که فقط آنها می فهمند ولی یک ملت نمی فهمد؟ مثلا وزیر کشاورزی بگوید که من می فهمم اما ۴ میلیون کشاورز ما نمی فهمند! چند هزار نسل اندر انسل کشاورزی کرده اند و خیلی چیزها را می دانند. آنها ممکن است از دانش وزیر بهره مند نباشند اما چیزهایی دارند که او حتما آنها را ندارد! او باید از زبان کشاورزان مسائل کشاورزی را عیب یابی کند تا راه حلی که می دهد ثمربخش باشد.

وی به تمرکز قدرت و ثروت در ایران طی ۶۰ سال اخیر اشاره کرد و گفت: یک سازمان کشاورزی در کشور بوجود آورده ایم، سوال این است که آیا این سازمان، کشاورزی ما را جلو برده است یا آن را همانجا نگه داشته و شاید هم عقب برده است؟ آیا سازمان جنگلبانی، جنگل ها را حفظ کرده یا آنکه جنگل ها از بین رفته است؟ کاملا واضح است که هر مقدار دولت دخالت کرده و مردم کنار زده شده اند، کار خرابتر شده است. در یک جاهایی، اتفاقات جزئی مثبتی افتاده است اما در مجموع هر جای دنیا وقتی مردم کنار می روند و کار دست حکومت ها می افتد، خرابتر می شود. زیرا رشوه، فساد و پارتی بازی در حکومت هاست والا اگر مردم و اراده آنها حاکم باشد که دیگر پارتی بازی معنا ندارد!

وی بر ضرورت یافتن راه های اصولی و منطقی برای حل مسائل اساسی کشور و هوشیاری نسبت به تلاش برخی افراد برای ارائه راه حل های سطحی، تقلبی و مخرب تاکید کرد و در تبیین این مهم گفت: «تولید مفید»، امری است که هر انسان عاقلی بر لزوم و اهمیت آن تاکید دارد اما برخی به نام حمایت از تولید، راه حل هایی را ارائه می دهند که نتیجه ای جز فروپاشی اقتصاد و تولید و نابودی مردم حاصل دیگری ندارد. برای مثال ۴۳ سال است که به بهانه حمایت از صنعت و تولید داخلی، مردم مجبورند آن چیزی را که خودرو سازان تولید می کنند، به دو تا سه برابر مشابه خارجی آن بخرند!

وی رشد تولید و افزایش کیفیت و پایین بودن قیمت برای رفاه مردم را هدف اصلی حمایت از تولید داخلی برشمرد و گفت: آیا سیاست حمایت از تولید داخلی، منجر به تحقق این هدف شده یا آنکه کاملا نتیجه عکس داشته است؟ ظاهر این سیاست زیباست اما باطن آن، سم مهلک است. یک ماشین مشابه پژو می خواهد از خارج وارد شود، ۱۲۰ درصد از آن عوارض می گیرند. معنایش این است که به خودروساز داخلی اجازه داده می شود محصول بی کیفیت خود را ۱۲۰ درصد به مردمی که در صف خرید هستندتحمیل کند، بنابراین او دلیلی نمی بیند که کیفیت تولید خود را ارتقاء دهد.

احمدی نژاد افزایش کیفیت خودرو با صدور دستور و بخشنامه و سخنرانی را غیرممکن خواند و گفت: مقامات کشور که هرگز برای شش یا هفت ساعت سوار ماشین ایرانی نمی شوند تا ببینند چه بلایی بر کمر و دل و روده شان وارد می آید! همین طوری حرف می زنند؛ ما دستور می دهیم که اینگونه شود! مگر دستوری است!؟ دارید ۱۲۰ درصد در جیب خودروسازها می ریزید! اینها هم یک باندی می شوند که اجازه نمی دهند شما سیاست را عوض کنید!

وی به شرایط تولید خودروی داخلی با استفاده از انرژی بسیار ارزان در مقایسه با خودروهای خارجی اشاره کرد و افزود: خودرو سازان داخلی تقریبا مالیات نمی پردازند، کارگر ارزان قیمت در اختیار دارند و حقوق های دیگر را هم نمی دهند و در عین حال ۱۲۰ درصد نیز برایشان رانت درست می شود. افزایش قیمت ها و رقابت ها در دنیا به صورت میلیمتری است اما در ایران خودرو را به چند برابر می فروشند بی آنکه بتوانند در جهت رساندن خود به پای صنعت خودروی خارجی اقدامی را انجام دهند.

وی صدور اجازه واردات خودرو و لوازم خانگی را برای ارتقاء کیفیت تولیدات داخلی ضروری دانست و افزود: هدف حمایت از تولید باید حمایت از مردم باشد. حمایت از تولید داخلی؛ حرف جذابی است و به محض آنکه در مقابل آن سخنی گفته شود، می گویند شما ضد تولید هستید! در حالی که ما طرفدار تولید هستیم، ولی سیاستی که اعمال می شود، غارت ملت است. ۸۵ میلیون نفر باید خودروی بی کیفیت را گران بخرند تا به اصطلاح از تولید حمایت شود! و بعد هم عددهای دروغ می دهند که ۵۰۰ هزار الی یک میلیون نفر در این صنعت اشتغال به کار دارند! این دروغ است. تمام تعمیراتی ها و آپاراتی ها و قالب سازها و قطعه سازان را به حساب خودروسازی می گذارند!

وی تمرکز ثروت و قدرت و چند برابر شدن حجم دولت نسبت به قبل از انقلاب را مورد سوال قرار داد و گفت: معلوم نیست که ۸۵ میلیون نفر جمعیت ایران چکاره هستند؟ چند نماینده که هر کدام چند هزار رای آورده اند، خودشان می بُرند و می دوزند. در سیاست خارجی هم که مردم اصلا نقشی ندارند. در یک مقطع کوتاهی، در موضوع هسته ای همه ملت آمدند و خواسته خود را فریاد زدند و یک تاثیری در سیاست خارجی گذاشتند اما الان هیچکس نمی داند که در سیاست خارجی چه می گذرد؟ با چه کسی داریم می جنگیم، با چه کسی داریم دوست می شویم؟ طالبان می آید و می رود و مردم هم نقشی ندارند. اگر از مردم ایران سوال کنیم که آیا موافقید ایران از طالبان حمایت کند تا بر افغانستان حاکم شود؟ چند درصد با آن موافقت دارند؟ وقتی مردم در جریان تصمیم گیری نیستند برای چه کسی دارید کار می کنید؟ اگر می خواهیم وضع کشورمان اصلاح شود، تمام اینها را باید تبیین کنیم.