دو راهی مهم پوتین؛ انتخاب روسیه بین ایران و اعراب کدام است؟

به گزارش تازه‌نیوز و به نقل از انتخاب، جنیفر تیل در روزنامه یدیعوت احارونت نوشت: جنگ گسترده در منطقه مطمئنا ریسک های عمده ای برای مسکو به همراه دارد که از جمله می توان به درگیری شدن متحد این کشور یعنی سوریه، تضعیف ظرفیت ارسال تسلیحات توسط ایران به روسیه و پیچیده تر شدن روابط کرملین با کشورهای عربی منطقه و ایران اشاره کرد.

در ادامه این مطلب آمده است: روسیه در حال حرکت در مسیر تضعیف قدرت آمریکا در خاورمیانه و امتناع از متعهد ساختن خود در منطقه است تا از وقوع یک جنگ گسترده در منطقه جلوگیری نماید. مسکو تمایل زیادی از خود برای دستیابی دیپلماسی امریکایی به یک دستاور عمده یعنی ایجاد آرامش و ثبات نشان نداده اما در عین حال نمی خواهد شاهد آغاز منازعه ای منطقه ای باشد.

چنین افزایش تنشی همچنین ممکن است روابط روسیه با ایران و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس را دچار پیچیدگی سازد. زمانی که منطقه هماهنگ و بدور از جنگ و درگیری است، برای روسیه حفظ روابط با کشورهای حاشیه خلیج فارس آسان تر است تا زمان درگیر شدن در یک بازی خطرناک با حاصل جمع صفر. بنابراین در نهایت روسیه به احتمال زیاد به جای مداخله نظامی مستقیم در خاورمیانه، از طریق اقدامات جنگ الکترونیک یا ارسال تسلیحاتی که در جنگ اوکراین به آنها نیاز ندارد، از ایران یا حزب الله حمایت خواهد کرد.

بالا گرفتن تنش ها بین ایران و اسرائیل می تواند توجهات را از جنگ روسیه و اوکراین منحرف سازد

بالا گرفتن تنش ها بین ایران و اسرائیل البته می تواند مزایایی نیز برای مسکو به همراه داشته باشد. از یک لحاظ، چنین تنشی تقریبا قطع به یقین موجب منحرف شدن بیشتر توجه و تجهیزات ارسالی واشنگتن از اوکراین به نقطه دیگری از جهان خواهد شد.

جنگ گسترده تر در خاورمیانه موجب پیچیده شدن روابط روسیه با کشورهای حوزه خلیج فارس خواهد شد

با این وجود، یک جنگ گسترده در منطقه دارای ریسک های عمده ای برای مسکو است. اگر اسرائیل شروع به جنگ با حزب الله یا ایران کند، کرملین ناگزیر خواهد شد با سه نتیجه خطرناک زیر روبرو شود: گرفتار شدن متحدش سوریه در جنگ منطقه ای، تضعیف ظرفیت ایران برای تامین تسلیحات مورد نیاز روسیه و پیچیده شدن روابط روسیه با ایران و کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس.

بسته به اینکه اسرائیل یا احتمالا ایالات متحده تصمیم به حمله در چه سطحی بگیرند، صنعت نظامی ایران نیز ممکن است تحت فشار جدی قرار بگیرد.

بیشتر بخوانید:

• تکرار یک حمله مسلحانه؛ دونالد ترامپ دوباره ترور شد +ویدئو و جزئیات
• وحشت و حس ناامنی در جامعه؛ حضور اتباع افغانستانی در کشور تبدیل به بحران شده!
• اژه‌ای: دستمزد یک وکیل به اندازه حقوق ۴۰ سال یک قاضی است
• نماینده مجلس: مشکل ما در کشور همین بچه های مسئولان است

همکاری های نظامی ایران و روسیه توسط اوکراین مختل شده است

از زمان حمله به اوکراین در سال ۲۰۲۲، روسیه و ایران همکاری های نظامی و فنی خود را گسترش داده اند و روسیه انواع مختلف پهپادهای تهاجمی، مهمات توپخانه، سلاح های سبک و بمب های گلاید از ایران دریافت کرده است. اما در حال حاضر حجم این محموله های ارسالی از سوی ایران به دلیل وضعیت درگیری در اوکراین محدود شده است.

ترور اسماعیل هنیه روسیه را از مداخله گسترده تر باز داشته است

ترور ماه جولای اسماعیل هنیه، رهبر شاخه سیاسی حماس در تهران ایران را از نظر منطقه ای در موقعیت خطرناکی قرار داده است. از یک طرف تهران برای حفظ اعتبار خود در داخل و در میان متحدان منطقه ای اش نیازمند پاسخ گفتن به اقدام اسرائیل است. و از سوی دیگر هرگونه اقدام تلافی جویانه عمده ای ریسک افزایش بیشتر تنش و آغاز جنگ با اسرائیل را به دنبال دارد. پس از این اقدام روابط اسرانیل با روسیه نیز بیش از پیش تضعیف گشته است. به این دلیل، روس ها اکنون اهداف دیپلماتیک کوچک تری دارند که به طور مثال می توان به تعامل با حماس برای خارج کردن گروگان های روسی از غزه اشاره کرد.

در ماه آگوست و پس از ترور هنیه، سرگی شویگو، دبیر شورای امنیت ملی روسیه به ایران سفر کرد و ایالات متحده حضور نظامی خود در منطقه را تقویت نمود. هدف از سفر شویگو تقویت تعاملات، بررسی مسائل منطقه ای و بین المللی و روابط امنیتی سیاسی دوجانبه با تهران بود. به رغم همکاری های گسترده نظامی با ایران، روسیه احتمالا همچنان به شعله ور شدن یک جنگ منطقه ای در خاورمیانه کمک نخواهد کرد و تمایل دارد مانع از افزایش تنش شود. نه واشنگتن و نه مسکو خواهان افزایش تنش در خاورمیانه نیستند زیرا آنها دارای اولویت های دیگری در بحران اوکراین و در اروپا هستند و منابع محدودی در اختیار دارند که مایل به هدر دادن آنها نیستند.

نقش آفرینی روسیه در منازعه فعلی بیشتر از صرف غزه است. مسکو به دنبال تقویت جایگاه خود در درون جهان عرب است. به طور کلی، یک خاورمیانه بی ثبات از طریق منحرف نمودن توجه کشورهای غربی و دور کردن منابع آنها از شرق اروپا یعنی جایی که روسیه مستقیما در آن درگیر است، به اهداف ژئوپلتیک گسترده تر روسیه کمک خواهد نمود. مسکو تمایل چندانی نسبت به موفقیت دیپلماسی غربی در دستیابی به آرامش و ثبات نشان نداده است، اما در عین حال نمی خواهد شاهد یک درگیری منطقه ای در خاورمیانه باشد که روابطش با کشورهای منطقه را دچار پیچیدگی مضاعفی سازد.