خوزستان آب ندارد؛ باز کردن شیر آب ، یعنی آب زردرنگ، بوی تعفن و طعم گل و لای
مسئولان اما همچنان با وعده‌های توخالی به استقبال این بحران می‌روند. سال‌هاست که بحث اصلاح شبکه آب‌رسانی و تصفیه‌خانه‌ها در میان است، اما در عمل تغییری حاصل نشده است. آیا آب آشامیدنی سالم برای مردم کوت عبد الله یک مطالبه غیرمنطقی است؟
سید کاظم قریشی نمایشنامه نویس اهوازى با ارسال متنی برای عصرایران، به مشکلات آب شرب در این شهر پرداخت و خواستار توجه مسوولان شد.
کوت عبد الله – مرکز شهرستان کارون – شهری که سال‌هاست با لب‌های خشکیده به استقبال روزهای سخت می‌رود. مردمی که صبوری‌شان زبانزد است، سال‌ها آب گل‌آلود و بدمزه را تحمل کرده اند، به امید روزی که جرعه‌ای آب زلال بر لبانشان بنشیند. اما اکنون حتی همان آب ناسالم نیز قطع می‌شود، بی‌آنکه کسی پاسخگو باشد.
برای مردم کوت عبد الله، همان شهری که از کنار آن کارون ، بزرگترین رودخانه ایران می‌گذرد، باز کردن شیر آب به معنای روبرو شدن با صحنه‌ای تکراری و دردناک است؛ آب زردرنگ، همراه با بوی تعفن و طعم گل و لای. آبی که نه تنها عطش را فرو نمی‌نشاند، بلکه سلامتی را تهدید می‌کند. خانواده‌ها ناچارند با هزینه‌های گزاف آب تصفیه بخرند که آن هم طبق نظر کارشناسان مضرات خودش را دارد.
مسئولان اما همچنان با وعده‌های توخالی به استقبال این بحران می‌روند. سال‌هاست که بحث اصلاح شبکه آب‌رسانی و تصفیه‌خانه‌ها در میان است، اما در عمل تغییری حاصل نشده است. آیا آب آشامیدنی سالم برای مردم کوت عبد الله یک مطالبه غیرمنطقی است؟
مشکل فقط به کیفیت آب محدود نمی‌شود. قطع‌های مکرر آب، به‌ویژه در روزهای گرم، بر دشواری‌های مردم افزوده است. در روزهایی که خانواده‌ها خود را برای عید فطر آماده می‌کنند، نبود آب، زندگی را مختل کرده است. شست‌وشو، نظافت، پخت‌وپز و حتی انجام عبادات، همه به مشکلی جدی تبدیل شده است. زنان خانه‌دار، کودکان و سالمندان، همه قربانیان خاموش این بی‌تدبیری‌اند.
و بدتر از آن، نبود پاسخگویی است. هیچ مسئولی حاضر نیست علت این قطعی‌های مداوم را توضیح دهد. نه جدول زمانی روشنی برای رفع مشکل ارائه می‌شود و نه اقدامی عملی برای مدیریت بحران صورت می‌گیرد. مردم کوت عبد الله نمی‌خواهند تنها با شنیدن عبارات کلیشه‌ای «پیگیر هستیم» یا «مشکل حل خواهد شد» به سکوت واداشته شوند.
بحران آب در کوت عبد الله فقط یک مسئله زیرساختی نیست؛ این بحران با خود پیامدهای اجتماعی و بهداشتی فراوانی به همراه دارد. شیوع بیماری‌های گوارشی و پوستی ناشی از مصرف آب آلوده، تنها یکی از آثار مخرب آن است. در کنار آن، اضطراب و ناامیدی ناشی از بی‌پاسخ‌ماندن مطالبات مردم، موجب تشدید نارضایتی‌های عمومی شده است.
مردم کوت عبد الله می‌پرسند:
چرا پس از سال‌ها، مشکل کیفیت آب حل نشده است؟
چرا آب‌رسانی پایدار و مستمر برای این منطقه فراهم نمی‌شود؟
چرا هیچ شفافیتی در اطلاع‌رسانی درباره علت قطعی‌ها وجود ندارد؟
چرا باید ابتدایی‌ترین نیاز انسانی، یعنی آب سالم، به مطالبه‌ای دور از دسترس تبدیل شود؟
ما مردم کوت عبد الله، خواهان اقدام فوری و جدی برای حل بحران آب هستیم. دیگر وعده و شعار کافی است. انتظار داریم:
1. اطلاع‌رسانی شفاف درباره علت قطعی‌های مکرر و برنامه زمان‌بندی دقیق برای رفع آن.
2. تأمین آب سالم و پایدار از طریق اصلاح و نوسازی زیرساخت‌های آب‌رسانی.
3. پاسخگویی مسئولان و ارائه گزارش‌های منظم به مردم.
4. حفظ کرامت انسانی و تأمین حقوق اولیه شهروندان.
آب، حق مسلم ماست. کوت عبد الله دیگر تاب تشنگی ندارد.
ششم فروردین ۱۴۰۴
