عکس: آرامگاه آزاده نامداری در بهشت زهرا

خدا نمیگذره از اون هایی که بخاطر لایک و فالوور ومطرح کردن پیج ها و کانالهای سرتاپا غرق نفرت و نفرین شون با هشتگ زدن و ترند کردن زندگی خصوصی یک انسان بی گناه رو نابودکردن،هزاران هزار تهمت و افترا بهش زدن و بوق و کرنا کردن.از اون بیشرفی که ازش توخارج ازکشورفیلم گرفته بودتامدیران و ادمینهایی که زمین و زمان و بهم دوختنو رگ‌گردنشون از شدت فریاد داشت جرمیخورد،اهای بی شرف بی همه چیز،عقده ای،حسود،قاتل،جانی بااونایی ام که دسیسه چینی کردن وفیلم گرفتن و ترندکردن اول بگوخودت اونجاچکارمیکردی؟مگه چکارکرده بود؟خیانت به کشورش کرد؟خیانت بمردمش کرد؟خیانت بهمسرش کرد؟اگه تو ایران اینکارو کرده بودخب قانون شکنی بودومجازاتش هم با قانون،امابمنوتوربطی نداره زندگی خصوصی دیگران اونم خارج از وطن،آی اوناییکه هیچ مرامومعرفت و انسانیتی درون وبیرونتون نمایان نیست روی حرفم با نامرداییه که ازحسادت،کینه وبخل و…بانیش و کنایها،با فحاشیها،بازخم زبونا،با کامنتهای زشتوزننده زندگی یک انسان رو نابود کردید،خداجای حق نشسته جمله زیباوروایت و داستان و قصه نیست عین واقعیته هیچ شکی نداشته باشیدخداوندتواین مسئله حق باهیچ احدوناسی تعارف نداره هیچ شفاعتی روازهیچ بنی بشرو نبیین و امامین ع ومومنین و محبین و ملائکین قبول نمیکنه مو رو از ماست میکشه سر دونه به دونتون بلامیادشک نکنید،کی میخوایم‌بفهمیم اگه کامنتی بذاریم جایی حرفی بزنیم ولو‌یک ویرگول و نقطه سرنوشت ساز مسئولیم،واس مطرح کردن خودمون خیلی راحت اتهام میزنیم حکم صادرمیکنیم و لازم والاجراهم میدونیم،بابامثلاخیلی پاکیم؟قضاوت نکنیم نه حقی نداریم قضاوت کنیم.
مگه ماکی هستیم؟روی حرفم بااونهاییه که باکارهاشون با رفتارو کردارشون با زخم زبون با فحاشی وهزاران پلیدی دیه باعث شدن این بنده خدای بیگناه ازخداهم زبونم لال نا امیدبشه ببین چقدرفشارروش بوده چقدر زخمی شده بوده و درد میکشیده وزجراوربوده دیه این زندگی وحاشیه هاییکه ساختیدبراش باوجودداشتن فرزندکوچک وزندگی خوبشو همسرمهربونش دیه غیرقابل تحمل شده بوده فضابراش،مامسئولیم بیاموزیم فضولی نکنیم توزندگی مردم،من برم فیلم بگیرم آبروی اینوببرم،من اشتراک بذارم لایکوفالوورام‌بره بالا،یاکامنتای ازاردهنده بذارم که هرکدوم اینها مثل گلوله ای بسینه دخترک بیچاره شلیک شد بدون اینکه اصلافکرکرده باشیم اگه جای اون بودیم یکی اینکاروباهامون میکردچی
اون رفتوثابت کردبهمه ما که بیگناه بودوهرچی زجه میزدوقتی زنده بودکه بی گناهم قضاوتم نکنیداما گوشمون رو گرفتیم نخواستیم بشنویم کاشکی ی‌ذره فکرکنیم بکاری که میکنیم وقضاوت کردن دیگران که اگه مابجاش بودیم‌هزاربرابرگناهای دیگمون هم نمایان میشد.
اماقضاوت و آبرودست خداست وحق هم خداست و حق همه کارهامونومیذاره کف دستمون
اسرار ازل را نه تودانی ونه من
این حرف معمانه توخوانی و نه من
هست درپس پرده گفتگوی منوتو
چون پرده برافتدنه تومانی و نه من