پیام قدردانی زندانیها برای زندانبان خودشان! +عکس
پیام تسلیت جمعی از زندانیان برای زندانبان سابقشان (رئیس زندان قصر در دهه ۱۳۴۰)، پیام زنده بودن انسانیت است، نه مرگ یک انسان.
به گزارش تازهنیوز، امیر ناظمی، پژوهشگر ایرانی حوزه فناوری، معاون وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و رئیس سازمان فناوری اطلاعات در رشته توئیتی به روایتی زیبا در خصوص قدردانی زندانیان از زندان بان خود پرداخت و نوشت:
شاید این پیام با نگاههای مختلفی تحلیل شود، اما همین که چنین پیامی را میبینیم، دنیایمان رنگیتر میشود. اینکه همیشه میشود انسان بود.
شاید کسی با نگاه به سندرم استکهلم بنویسد که این زندانیان دچار دلبستگی به گروگانگیران خود شدهاند؛ یا بنویسد که آنها ناخواسته همدل باگروگانگیر خود شدهاند. شاید هم بخشی از حقیقت باشد، اما قطعا تمامی حقیقت نیست، همانطور که شایدهای دیگر!
شاید کسانی از «آیشمن در زندان» بگویند و ربط دهند به ابتذال شر و بعد حکم قطعی صادر کنند که این زندانبان همکار و همراه شر بوده است و این زندانیان نمیفهمند که اگر امثال او نبودند، اصلا زندانی نبود تا او بخواهد جوانمردی کند! همینقدر سطحی، همین قدر شعاری و همینقدر سیاه!
شاید سلطنتطلبانی با انتشار این پیام مدعی میشوند همه رفتارها از مهر بوده است در آن دوره شاهی؛ همینقدر شعارزده و همین اندازه دور از واقعیتهای به همآمیخته، سیاه و سفیدهای بههم تابیده.
شاید کسانی از «گذشت» و «رحمت» صحبت کنند؛ و بگویند این زندانیان چنان عارفانه از حق خویشتن گذشتند تا شکافهای جامعه تعمیق نشود. آنها از حق خشمگینی خود گذشت کردند تا آینده بر پایه شکافهای گذشته ساخته نشود. همینقدر عارفانه در دنیای سیاست!
همه اینها و همه آنهایی که به ذهنام نرسیده است، به کنار؛ این پیام تسلیت نبود، این پیام زنده بودن انسانیت است. انسانهایی که حکومتها یا ایدئولوژیها یا حتی نادانستههایشان در زندگی واقعی آنها را روبهروی هم قرارشان میدهد؛ گاه کسی زندانی و دیگری زندانبان میشود و گاه برعکس.
با این پیامها است که میشود به انسانیت امیدوارتر بود؛ در همین روزهای سخت تردید به سیاست!