آفتابه لگن هفت دست… واکسیناسیون ۵ درصد!
نابرابری ما و کشورهای توسعه یافته در انواع و اقسام موارد، به خاطر رانت و فساد حاکم بر جامعه است…
به گزارش تازه‌نیوز، دکتر نظام بهرامی کمیل در یادداشتی برای تحلیل تولید چند نوع واکسن کرونا در کشور، به مشکلی زیرساختی در ایران اشاره کرد و نوشت:
پرسش این است که چرا آلمان و ژاپن و کره‌جنوبی و سوئد و سوئیس و ایتالیا و فرانسه و ترکیه و کشورهای دیگری که از نظر تولید محصولات دارویی و پزشکی از ما جلوتر هستند، مدعی تلاش برای ساخت و تولید موفقیت‌آمیز هفت واکسن برای ویروس کووید ۱۹ نیستند، اما ما با این حال و روز، مدعی هستیم؟ ۱. واکسن کووبرکت ۲. واکسن پاستور ۳. واکسن رازی ۴. واکسن فخرا ۵. واکسن سیناژن ۶. واکسن اسپوتنیک ایرانی ۷. واکسن نورا
پرسش این است که چرا در آلمان و انگلستان و ژاپن و کره‌جنوبی و ترکیه و کانادا و چندین کشور دیگر که گردش مالی و اقتصادشان از ما بزرگتر است، کمتر از ده بانک و موسسه اعتباری وجود دارد، اما در ایران که اندازه اقتصادش حتی یک‌پنجم آن کشورها نیست، تا چند سال قبل بیش از چهل بانک و موسسه اعتباری وجود داشت؟
پرسش این است که چرا در آمریکا و روسیه و چین و ژاپن و آلمان و امارات و هند و انگلستان و فرانسه و ایتالیا و کانادا و اندونزی و ترکیه و… که تعداد مسافرت‌های هوایی آن‌ها از ما بسیار بیشتر است و مسافر و هواپیمای مسافربری بیشتری دارند، دو یا سه خط هوایی ملی وجود دارد، اما در ایران که حتی ده‌درصد حجم پروازهای مسافربری آن‌ها را هم ندارد، حدود چهارده ایرلاین داخلی وجود دارد که برخی فقط چند هواپیمای فرسوده اجاره‌ای در اختیار دارند؟
پرسش این است که چرا در ترکیه و انگلستان و آلمان و فرانسه و چین و کانادا و ایتالیا و… که چندین برابر ما کتاب غیردرسی چاپ می‌کنند و متوسط تیراژ بیست‌هزار نسخه‌ای دارند، پنجاه تا دویست ناشر کتاب وجود دارد، اما ما با این کسادی مطالعه و متوسط تیراژ سیصد نسخه‌ای کتاب، بیست هزار ناشر داریم که فقط پنج هزار از آن‌ها فعال هستند و البته از این پنج هزار نزدیک به دو هزارتا سالی یک تا پنج کتاب چاپ می‌کنند؟!
پرسش این است که چرا در ایران بیش از ده شرکت بیمه درمان تکمیلی وجود دارد، اما خدمات آن‌ها رضایت‌بخش نیست؟ چرا دولت ما ده‌ها شبکه رادیویی و تلویزیونی داخلی و خارجی راه‌انداخته و در کمیت با انگلستان و روسیه و چین و آمریکا رقابت می‌کند، اما در محتوا حتی نیمی از مردم جامعه خود را راضی نکرده است؟ چرا تعداد دانشگاه و دانشجو و اعضای هیئت علمی کشور ما از بسیاری از کشورهای پیشرفته اروپایی بیشتر است، اما از خروجی آن‌ها خبری نیست(هند ۱۶۰۰، چین ۲۵۰۰ و ایران ۲۶۰۰ دانشگاه دارد!) و صدها چرا و چرای دیگر از این دست!
چرا اینجا آفتابه و لگن هفت دست، هفت دسته، اما از شام و نهار خبری نیست؟
پاسخ در رانت و فساد حاکم بر جامعه نهفته است. البته امیدوارم دولتمردان و وکلای مجلس برای مبارزه با این مشکل ساختاری، پیشنهاد اضافه کردن یک سازمان نظارتی جدید را ندهند؛ برای این‌که در تعداد این قلم هم ما از همه جلوتریم!
