ملی‌پوش ایرانی: مثل گداها از خارجی‌ها پول قرض گرفتم/ کارم به خودکشی رسید!
احمد احمدی ملی‌پوش قایق بادبانی در یادداشتی از مشکلات و بی‌مهری‌هایی نوشت که او را از رسیدن به المپیک توکیو بازداشت.
به گزارش تازه‌نیوز، احمد احمدی، ملی‌پوش رشته قایق بادبانی که نامش در فهرست نوابغ جهان در این رشته به ثبت رسیده اما در مراحل کسب سهمیه المپیک نتایج خوبی کسب نکرد، در حساب توئیتر خود از سختی‌هایی که در مسیر گرفتن سهمیه تحمل کرده و مشکلاتی که برایش به‌وجود آمده نوشت. این رشته‌توئیت را در ادامه می‌خوانید:
یک ماه قبل از مسابقات عمان فدراسیون به من گفت ما پول نداریم خودت حساب کن، قرض کن، هر زمان سهمیه را گرفتی همه پول‌ها را به تو می‌دهیم! پول قرض کردم تا بتوانم سهمیه بگیرم. از بهمن تدین پول قرض گرفتم، وام گرفتم، تمرین‌کردم تا سهمیه را بگیرم. همه نیازهایم را با ریز قیمت نوشتم اما به من گفتند نمی‌توانیم پول مربی بدهیم. گفتم چگونه بدون مربی به عمان بروم؟ حداقل در تهیه قایق به من کمک کنید! گفت خودت زنگ بزن قایق رو مجانی بگیر.
یک شب در دمای منفی یک درجه در خیابانِ فرودگاه خوابیدم؛ دلیل؟ به‌خاطر عدم مسئولیت‌پذیری فدراسیون درباره ویزای عمان، مقدار بار مجاز برای بلیت، بیمه ورزشکار برای کووید۱۹ و عدم پاسخ‌گویی به تماس‌های من برا حل مشکل بنده که در نهایت جواب دادند و گفتند زرنگی مشکلت رو خودت حل کن!
از کشورهای دیگر قرض گرفتم تا به انتخابی بروم! در این شرایط بی پولی باید برای رفتن به مادرید هم تست کرونا می‌دادم هم مجوز سفر می‌گرفتم. فدراسیون هم به من پول نداده بود به همین دلیل از کشورهای دیگر و هم‌تیمی‌هام و مربیم قرض گرفتم تا به انتخابی المپیک بروم.
در مدت ۲۱ روز ۱۱ بار تست کرونا دادم و ۸۰۰ دلار پرداخت کردم. همه این پول‌ها را هم قرض کردم!
قبل اتمام مسابقات، پول نداشتم به اسپانیا برگردم. بارها در مدت چند روز به فدراسیون پیام دادم و زنگ زدم تا برایم بلیت بگیرند که به تهران برگردم اما کسی جواب نداد. به مادرم هم دروغ می‌گفتم. مانند گداها از چند ورزشکار خارجی پول قرض کردم تا به ایران برگردم. هیچ‌کس نمی‌داند بر من چه گذشت.
ورزشکاری بودم که جزو ستارگان جهانی بودم. تحقیر شدم، باید قایق مجانی می‌گرفتم و شب در فرودگاه می‌خوابیدم. به حدی رسیده بودم که به خودکشی فکر میکردم. همه می‌گویند احمدی در مسابقات کسب سهمیه المپیک آخر شد اما کسی چه می‌دانست من چه وضع بدی داشتم و حداقل‌ها را در اختیار نداشتم.
حق عضویت کلاس جهانی و المپیکی لیزر که قرار بود توش مسابقه بدم برای انتخابی رو فدراسیون پرداخت نکرده بود و من باید مثل همیشه پرداخت میکردم! (بدون پرداخت اجازه مسابقه رو نمیدن) پول نداشتم، زنگ زدم انگلیس و آمریکا که بدون پرداختی اجازه بدن مسابقه بدم (۶ روز طول کشید!) استرس پشت استرس.
فدراسیون درانتخابی المپیک به میزبانی انوشیما ۲۰۱۹ بد بلایی سرمن آورد (جایی که۹۰٪ باید سهمیه می‌گرفتم) برای گرفتن پول هتل و غذا ازمحل مسابقه سه بار رفتم توکیو
و برگشتم هتل! همه فکر انتخابی بودند من فکر پول غذا و هتل! هر وقت صحبت این مسابقه میشه به من میگن «مرد مومن۲۰میلیون هزینه بلیت هواپیمات شد»!
مابین این همه بدبختی، از فدراسیون به من زنگ میزنن «بابا مشکلت چیه تو؟ یک سال ایران نبودی حساب بانکیت پر شده ماشالله! حقوقتو ریختیم! ماهی ۳۵۰هزار تومن که معادل یک سال میشه ۴میلیون و دویست!! بی‌احترامی به ورزشکار و غیرحرفه‌ای‌ترین رفتار.
من این شرایط را در چند مسابقه انتخابی داشتم. کارهایی با من کردند که مجبور شدم از جام ستارگان بادبانی انصراف دهم. دو هفته پیش نامه استعفایم را نوشتم در حالی که این جام می‌توانست آینده بادبانی ایران را تکان دهد. مجبور شدم با وجود علاقه‌ای که داشتم از جام ستارگان انصراف دهم. دلیل کامل استعفا از جام ستارگان جهانی بادبانی که جزوه مسابقات دسته اول فدراسیون جهانی، بعد از المپیک محسوب می‌شود (با حضور همه المپیکی‌ها و مدال‌آوران از المپیک ۱۹۹۲ و ۵۶ کشور دنیا) در روزهای بعد انشالله با جزییات توضییح خواهم داد. مسابقات شهریور سال دیگه در سوئیس برگزار میشه.
این مطالب را هم بخوانید:
