حمله سیارک‌های «بالقوه خطرناک» به سمت زمین
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، اعلام کرد طی چند هفته آینده سیارک‌های متعددی به سمت زمین خواهند آمد هر چند احتمال برخورد آن‌ها ناچیز خواهد بود.
به گزارش تازه نیوز، بر اساس داده‌های مرکز مطالعات اجرام آسمانی نزدیک به زمین ناسا، نخستین این سیارک‌های عظیم که SM3-2021 نام دارد روز جمعه از فاصله ۵.۶ میلیون کیلومتری زمین عبور کرد.
این سیارک‌ها به دلیل تهدید بالقوه‌ای که می‌توانند متوجه کره زمین کنند تحت عنوان «بالقوه خطرناک» دسته بندی شده‌اند. دانشمندان تمامی سیارک‌هایی با قطر بیشتر از ۱۴۰ متر را که از فاصله ای کمتر از ۱۹.۵ برابر فاصله زمین تا ماه عبور کنند در این دسته طبقه‌بندی می‌کنند. این اجرام غول‌پیکر غالبا توسط جاذبه سیارات مجاور به مدارهای نزدیک به زمین منتقل می‌شوند.
بنابرمحاسبات اخترشناسان روز چهارشنبه سیارک 1996 VB3 با قطری برابر ۲۱۰ متر و اندازه‌ای به ارتفاع نصف ساختمان امپایر استیت آمریکا نیز از فاصله ۳.۲ میلیون کیلومتری کره زمین خواهد گذشت. این فاصله هرچند حدود ۸ برابر دورتر از ماه است و ممکن است دور به نظر برسد، اما در مقیاس نجومی نزدیک محسوب می‌شود.
بعد از آن یک سیارک دیگر نیز به نام SJ20 2017 به قطر ۱۸۰ متر در ۲۵ اکتبر کمی دورتر از زمین در فاصله حدود ۷.۲ میلیون کیلومتری از زمین عبور کند.
این سیارک‌ها آنقدر نزدیک نمی‌شوند که به زمین برخورد کنند و مرکز ناسا می‌گوید نباید در این خصوص نگران بود. در بیانیه‌ای که سازمان فضایی آمریکا منتشر کرده است آورده شده: «هیچ کس نباید بیش از حد نگران برخورد سیارک یا دنباله‌دار به کره زمین باشد. تهدیدات جانی به دلیل تصادفات اتومبیل، بیماری‌ها، سایر بلایای طبیعی و مشکلات دیگر بسیار بیشتر از تهدید سیارک‌ها است.»
با این حال احتمال برخورد یک سیارک به زمین صفر نیست. ناسا در این باره می‌گوید: «در حال حاضر بهترین تضمین را اخترشناسانی می‌توانند به ما بدهند که تلاش می‌کنند این اجرام را شناسایی و مسیر حرکت آن‌ها را ردیابی کنند. ما ابتدا باید این سیارک‌ها را پیدا کنیم و سپس زیر نظر بگیریم.»
مرکز مطالعات اجسام نزدیک زمین ناسا می‌گوید تا کنون ۹۰ درصد سیارک‌های نزدیک به زمین با قطر بالای ۱۵۲ متر را شناسایی کرده است و به همین خاطر اکنون تمرکز خود را کاهش داده و بر سیارک‌ها بالای ۱۴۹ متر گذاشته است.
تا کنون بیش از ۲۵ هزار سیارک در نزدیکی زمین کشف است که تصور می‌شود حدود هزار عدد از آن‌ها قطری حدود یک کیلومتر داشته باشند.
