ویژگی‌هایی شخصیتی که درونگراها دارند چیست؟
درونگرا فردی با ویژگیهای شخصیتی است که به درونگرایی معروف است، به این معنی که با تمرکز بر افکار و ایده‌های درونی خود بیشتر احساس راحتی می‌کند تا آنچه که در بیرون اتفاق می‌افتد.
به گزارش تازه‌نیوز، وقتی کلمه درونگرا را می‌شنوید، ممکن است به کسی فکر کنید که خجالتی یا ساکت است و بیشتر ترجیح می دهد تنها باشد و این تیپ شخصیت بیشتر در مورد افراد درونگرا صدق می‌کند. درونگرا یا برونگرا بودن بستگی به نحوه پردازش فرد از جهان اطراف دارد.
روانشناسی به نام کارل‌یونگ در دهه ۱۹۴۰ از اصطلاح درونگرا و برونگرا استفاده کرد. این دو تیپ شخصیتی را بر اساس نحوه دریافت یا مصرف انرژی طبقه‌بندی می‌کنند. یونگ گفت، افراد درونگرا برای دریافت انرژی مجدد به ذهن خود مراجعه می‌کنند، در حالی که افراد برونگرا برای نیاز به انرژی از کمک سایر افراد بهره می‌گیرند.
نشانه‌های یک فرد درونگرا
حدود یک سوم تا نیمی از مردم آمریکا درونگرا هستند. گرچه در همه افراد متفاوت به نظر می رسد اما افراد درونگرا دارای الگوهای رفتاری یکسانی هستند. به طور کلی افراد درون گرا:
• برای تمرکز نیاز به سکوت دارند
• منعطف هستند
• خودآگاه هستند
• برای تصمیم‌گیری وقت می‌گذارند
• احساس راحتی می‌کنند
• تنها بودن را دوست دارند
• کار گروهی را دوست ندارند
• ترجیح می‌دهند بنویسند تا صحبت کنند
• بعد از حضور در جمع، احساس خستگی می‌کنند
• دوستان کمی دارند اما با این تعداد دوست بسیار صمیمی هستند
• خیال‌پردازی می‌کنند یا از تخیلاتشان برای حل مشکل استفاده می‌کنند
• به ذهن خود استراحت می‌دهند
یک راه فهمیدن اینکه آیا فردی درونگراست، این است که تست شخصیت‌شناسی و روانشناسی بدهد.
علل درونگرایی
دانشمندان به درستی نمی‌دانند که آیا دلیلی برای درونگرایی یا برون‌گرایی وجود دارد. آنچه آنها می‌دانند این است که مغز این دو نوع شخصیت کمی متفاوت از یکدیگر عمل می‌کند. محققان دریافته‌اند، جریان خون افراد درونگرا نسبت به برونگرا در قسمت لوب پیشانی بیشتر است. این قسمت از مغز کمک می‌کند تا مسائل را به خاطر بسپارند، مشکلات را حل کرده و از قبل برنامه‌ریزی کنند.
مغز درونگراها نیز نسبت به برون‌گراها به گونه‌ای متفاوت به تودوپامین واکنش نشان می‌دهند، ماده شیمیایی که بخش پاداش و لذت‌بخش مغز را فعال می‌کند. درونگراها و برون‌گراها مقدار یکسانی از این ماده شیمیایی را دارند اما مغز برون‌گراها از مرکز پاداش خود مقدار بیشتری ماده شیمیایی دریافت می‌کنند. از سوی دیگر، افراد درونگرا معمولاً احساس می‌کنند که نسبت به این ماده در فشار هستند.
انواع درونگراها
درونگرا بودن مهر تایید بر روی شخصیت نیست. روانشناسان تصور می‌کنند که افراد درونگرا هر کدام در جایی از ترازو قرار می‌گیرند. برخی از افراد درون‌گراتر از دیگران هستند. برخی دیگر درست در وسط ترازو قرار می‌گیرند. به این افراد میانه‌گرا گفته می‌شود. افراد درونگرا معمولاً چند ویژگی از افراد برونگرا را دارا هستند که با ویژگیهای درونگرایی ترکیب شده‌اند و برعکس.برای درونگرا شدن شیوه‌های زیادی وجود دارد. مطالعه‌ای نشان می‌دهد که افراد درونگرا تمایل دارند در یکی از چهار گونه زیر قرار بگیرند:
درونگرایی اجتماعی: نوع کلاسیک درونگرایی هستند. درونگراهای اجتماعی شبیه گروه‌های کوچک و محیط آرام در برابر جمعیت هستند.
درونگرایی اندیشه‌ورز: افراد این گروه خیال‌پرداز هستند. آنها زمان زیادی را در افکار خود سیر می‌کنند و تمایل به تخیلات خلاقانه دارند.
درونگرایی مضطرب: آنها به دنبال فرصت تنهایی هستند نه صرفاً به این دلیل که آن را دوست دارند، بلکه به این علت که اغلب در کنار سایر افراد احساس ناراحتی یا خجالت می‌کنند.
درونگرایی مهارکننده. این افراد درونگرا قبل از اقدام به کار فکر می‌کنند. آنها به احتمال زیاد از روی میل خود تصمیم نمی‌گیرند. به طور معمول مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا اقدام کنند. شیوه‌های درونگرایی ممکن است در طول زمان و در مجموعه‌های مختلف نیز تغییر کند. افراد به احتمال زیاد از درونگرا به برونگرا تبدیل نمی‌شوند اما ممکن است بسته به آنچه در زندگی‌شان می‌گذرد، کم و بیش درونگرا شوند.
درونگرایی در مقابل کمرو بودن
بسیاری از افراد، درونگراها را خجالتی می‌دانند اما این دو مرتبط به هم نیستند. درونگرایی یک نوع شخصیت است، در حالی که کمرویی نوعی احساس است. افرادی که خجالتی هستند، هنگام قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی یا نارضایتی می‌کنند، به ویژه هنگامی که در کنار افراد غریبه قرار می‌گیرند. آنها ممکن است وقتی عصبی می‌شوند، عرق کنند. ضربان قلب آنها ممکن است تندتر شود و یا دچار درد در معده شوند. آنها ممکن است بخواهند خود را از رویدادهای اجتماعی جدا کنند زیرا از احساسات منفی که به هنگام حضور اجباری در میهمانی یا فعالیتهای دیگری که بر افکار و بدن آنها تاثیر می‌گذارد، ممکن است خوششان نیاید.
افرادی که درونگرا هستند نیز ترجیح می‌دهند از حضور در رویدادهای اجتماعی صرفنظر کنند، به این دلیل که آنها احساس می‌کنند به تنهایی انرژی بیشتری دارند یا از انجام کارهای خود بصورت تک نفره یا دو نفره لذت می‌برند. افراد درونگرا ترجیح می‌دهند از رویدادهای اجتماعی صرفنظر کنند زیرا واکنش‌های منفی شدیدی نسبت به اجتماعات بزرگتر از خود نشان می‌دهند. آنها تنها بودن یا بودن در گروه‌های بسیار کوچک را ترجیح می‌دهند.
باورهای غلط در مورد افراد درونگرا
یک باور رایج در مورد افراد درونگرا این است که:
آنها خجالتی هستند
برخی از افراد درونگرا ممکن است خجالتی باشند اما این خصوصیت در مورد تمام افراد درونگرا صدق نمی‌کند.
افراد درونگرا دوستان صمیمی نیستند
درونگرا بودن بر میزان صمیمیت افراد تاثیر نمی‌گذارد. برخی از افراد ممکن است فکر کنند که افراد درونگرا دوستی عمیقی ندارند زیرا تمایل ندارند گروه زیادی از دوستان را داشته باشند و ممکن است به جای انجام گفت‌وگو در جمع، بی سر و صدا به مسئله‌ای فکر کنند.
افراد درونگرا نمی‌توانند رهبر باشند
اگرچه ممکن است موقع تصور یک رهبر به شخصیت برونگرا بودن آن فکر کنید اما افراد درونگرا نیز مهارت رئیس یا رهبر شدن را دارند. برخی از ویژگیهای آنها، آنها را به رهبران موفقی تبدیل می‌کند. آنها به ایده کارکنان خود گوش می‌دهند، می‌توانند روی اهداف بلند مدت تمرکز کنند و ممکن است کمتر ترسناک به نظر برسند، بنابراین مردم ممکن است آنها را در نقش رهبر بپذیرند.
شناخت افراد درونگرا دشوار است. افراد درونگرا ترجیح می‌دهند تنها با تعداد انگشت شماری از افراد، دوستی نزدیک داشته باشند. آنها ممکن است با همه افرادی که مایل به صحبت کردن هستند، صحبت نکنند اما افرادی که با آنها نزدیک هستند آنها را به خوبی می‌شناسند و با آنها دوستی واقعی دارند.
منبع: سلامت
بیشتر بخوانید:
