زورگیری وحشیانه از هنرمندی که در اسنپ کار می‌کرد!
چندی پیش یکی از نوازنده های تنبک که به علت مشکلات در تامین مخارج زندگی وارد اسنپ شده بود توسط یکی از مسافران مورد زورگیری قرار گرفت.
به گزارش تازه نیوز به نقل از ایسنا؛ چندی پیش یکی از هنرمندان موسیقی که نوازنده تنبک است، به علت مشکلاتی که به علت کرونا در تامین مخارج زندگی به او تحمیل شد، وارد اسنپ شده و به مدت یک سال کار کرده بود اما اکنون از دستبردی که توسط یکی از مسافرها به او زده شده می‌گوید و این ماجرا را شرح می‌دهد.
محسن علیزادگان ـ نوازنده دف و تنبک ـ اینچنین توضیح می‌دهد:
روز یکشنبه یکم اسفند ماه حدود ساعت ۲۳:۲۰ مسافری از حوالی نظام آباد را سوار کردم که اتفاقا جلو هم نشست. زمانی که به مقصد رسیدیم، با اشاره سر به من گفت که به داخل کوچه بروم.
من گمان کردم که قصد دارد در کوچه پیاده شود ولی به محض اینکه اقدام کردم دنده عقب بروم، متوجه شدم چاقویی را روی پهلویم نگه داشته و با پرخاشگری تهدید می‌کرد: «تکون بخوری با چاقو می‌زنمت.»
به همین جهت من هم از ترس جانم سکوت کردم و او هم هر دو گوشی که همراهم بود، ساعت و مبلغی پول نقد را گرفت و بعد هم به سرعت فرار کرد.
از ترس دست و پایم می‌لرزید و چون تلفن همراه نداشتم، نمی‌توانستم با پلیس تماس بگیرم.
زمانی که به اسنپ اطلاع دادم، تنها ابراز تأسف کردند و پاسخ دادند که تنها از نظر تیم حقوقی در کنار من هستند و مشخصات مسافر را هم به دستگاه قضایی ارجاع می‌دهند.
ولی مسئله مهم ضربه روحی پس از خسارت مالی‌ای است که در این شرایط اقتصادی به من وارد شده است و قرار هم نیست جبران شود.
موضوع دیگری که جان و مال خیلی از راننده‌ها را تهدید می‌کند، این است که در اسنپ هر کسی می‌تواند با یک خط که ممکن است متعلق به خود او هم نباشد وارد اسنپ شده و از خدمات آن استفاده کند.
سوال من این است که چرا اسنپ و تپسی کارت ملی مسافر را چون رانندگان اسکن نمی‌کند؟ از طرفی در اسنپ به راحتی می‌توان برای فرد دیگری از طریق گزینه «اسنپ برای دیگران» ماشین گرفت.
توجیه آن هم این است که این گزینه برای راحتی خانواده‌ها در اسنپ گرفتن برای نزدیکانشان است.
متاسفم که در اسنپ نه بیمه و نه امنیت جانی و مالی داریم تا حدی که اگر ماشینمان را هم به سرقت ببرند کسی پاسخگو نیست.
کرونا عامل بیکاری برخی هنرمندان
با شیوع کرونا تعداد هنرجویان کاهش پیدا کرد و از طرفی در این دو سال هیچ کنسرتی نداشتیم که به نحوی کمک هزینه باشد.
کرونا ما را خانه نشین کرد و تا شش ماه اول شیوع کرونا تنها یک سوم هنرجویان در کلاس‌ها شرکت می‌کردند و روز به روز هم تورم افزایش پیدا می‌کرد.
