احمدینژاد گفت با اروپا مذاکره نمیکنیم اما رهبری مخالفت کردند!
فعال سیاسی اصولگرا میگوید احمدینژاد به صراحت اعلام کرد با توجه به مسائلی که وجود دارد مذاکره با اروپاییها را دنبال نخواهیم کرد اما بلافاصله رهبری مخالفت کردند.
به گزارش تازه نیوز، عباس سلیمی نمین در واکنش به اینکه با توجه به اظهارات افرادی مانند سعید جلیلی چرا از جریان اصولگرا صداهای دوگانه در خصوص مذاکرات وین به گوش میرسد، گفت: به نظر میرسد سیر مذاکرات در روند خوبی قرار دارد و میتواند نقش قابل توجهی از حقوق ایران را ایفا کند. اینکه برخی اظهارنظرها در فضای مجازی میتواند تضعیفکننده اراده یا موقعیت ایران شود، پاسخ منفی است.
بخش هایی از گفتگوی سلیمی نمین با اعتمادآنلاین را در ادامه می خوانید:
- وقتی باقری و جلیلی همکاری میکردند خیلی قائل به مذاکره نبودند اما امروز باقری بر اساس سیاست نظام پیش میرود. در واقع آنچه در گذشته به عنوان زیرمجموعه جلیلی عمل میکرده، امروز عمل نمیکند و بر اساس سیاست نظام عمل میکند. منتهی خوب است که ما نقطهنظرات همه دلسوزان را بشنویم و با دقت بیشتری عمل کنیم چراکه طبیعتاً نگرانیهای آنها را هم باید شنید اما سیاست نظام، قطعاً به این ترتیب است که ما از طریق دیپلماسی برخی از مسائل خودمان را پیش ببریم.
- چند صدایی در میان اصولگرایان درباره برخی مسائل نظیر برجام و مذاکرات، سابقه قبلی دارد. به این ترتیب که در دولت احمدینژاد و در زمان تیم مذاکرهکننده جلیلی، چند بار اعلام شد که ما دیگر مذاکره نخواهیم کرد. کما اینکه احمدینژاد به صراحت اعلام کرد با توجه به مسائلی که وجود دارد ما مذاکره را با اروپاییها دنبال نخواهیم کرد اما بلافاصله رهبری مخالفت کردند و به هیچوجه بحث مذاکره را نفی نکرد. لذا این چندصدایی بودن مقوله جدیدی نیست و به معنی اختلاف هم نیست چرا که در مسائل مختلف دیدگاههای متعددی وجود دارد. آنچه اهمیت دارد این است که نظام در نهایت با شنیدن نقطه نظرات مختلف به یک تصمیم واحد برسد.
- به نظر میرسد کسانی که معتقدند نیازی به مذاکره نداریم و فقط و فقط باید به منابع داخلی اتکا کنیم، نگاه جامعی نسبت به مسئله حکمرانی ندارند چراکه در بحث حکمرانی باید از هر ابزاری در جهت پیشبرد اهداف استفاده شود. در حقیقت باید نقطه اتکای اصلی را در داخل کشور در نظر گرفت به این معنی که همه باید توجه خود را بر منابع داخلی قرار دهیم اما دیپلماسی هم یکی از ابزارهایی است که میتواند، موقعیت داخلی ما را تقویت کند و ما را در پیشبرد اهدافمان و منافع ملی یاری برساند، بنابراین نباید نسبت به آن بیتوجه بود.
- نکته حائز اهمییت این است که در ارتباط با آنچه در دولت گذشته دنبال میشد نباید فراموش کنیم که مجوز مذاکره توسط رهبری داده شده بود اما آنچه که محل انتقاد بود، بعضاً چگونگی مذاکره کردن بود و بعضاً اعتماد بیش از حد داشتن به دشمن بود. یعنی نگاه تیم مذاکرهکننده ما در گذشته بعضاً ناشی از بیتوجهی به تاریخ بود، یعنی درس نگرفتن از تاریخ. اگر درس لازم را از تاریخ گرفته بودیم، طبیعتاً بسیار بسیار دقیقتر عمل میکردیم. تیم مذاکرهکننده گذشته از چند جهت دچار مشکل بود و چند عامل، تیم مذاکره را از جهت صیانت از منافع ملی به چالش میکشید.
- البته در آنجا ذکر نکتهای لازم است، برخی از کسانی که مخالف مذاکره هستند، این بحث را مطرح میکنند که ما آمدیم و تمام منافع ملی را تأمین کردیم اما بعد آمریکاییها از توافق خارج میشوند، آن وقت تکلیف چیست؟ این سخن درستی نیست. بله این احتمال وجود دارد که آمریکاییها یک بار مثل هزاران بار قبلیشان نقض عهد کنند اما این که نباید ما را از مذاکره بازبدارد. چراکه اولاً ما فقط با آمریکاییها (بهصورت غیرمستقیم) مذاکره نمیکنیم، در واقع در حال مذاکره با جهان و در چهارچوب سازمان ملل و با حضور کشورهای مختلف هستیم. خروج آمریکاییها از توافق که محتمل است اما ما توافق کنیم و البته تلاش ما این است که هزینه آمریکاییها برای نقض عهد را افزایش دهیم اما هرگز نمیتوانیم کاری کنیم که آمریکاییها انسانهای متعهد به قولشان باشند چراکه هرگز این موضوع امکانپذیر نخواهد بود، حتی اگر بالاترین مراجع قانونی آمریکا در این زمینه پشتیبانی کنند، باز هم راه گریز برای این قضیه وجود دارد، کمااینکه امروزه آمریکاییها از بسیاری از توافقات بینالمللی خارج شده و نقض عهد کردهاند.