انتظار برای خانه‌دار شدن به اندازه یک قرن/ با تسهیلات ۲۳ درصدی هم خداحافظی کنید!
قیمت مصالح و هزینه‌های ساختمان افزایش پیدا کرده است و مسکن کالای فوق‌العاده لوکسی شده است. با وضعیتی که در آن هستیم، الان بالای یک قرن طول می‌کشد تا یک کارمند صاحبخانه شود.
به گزارش تازه‌نیوز، روز‌ها به تندی برای دولت سیزدهم می‌گذرد، ولی خروجی کار در حوزه تولید و بازار مسکن، بسیار مایوس‌کننده پیش می‌رود.
رئیس دولت سیزدهم در حالی مرداد سال ۱۴۰۰ زمام کار را به دست گرفت که در جریان تبلیغات انتخاباتی شعار ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال را مطرح کرد؛ یعنی سالانه ساخت یک میلیون مسکن. این وعده در حالی بیش از دو سال از عمر آن می‌گذرد که طی همین مدت نیز میزان ساخت مسکن به یک میلیون واحد هم نرسیده است و سیاست‌های دولت در حوزه مسکن به گمان بسیاری از کارشناسان با شکست مواجه شده است.
این سیاست در حالی است که حتی مجریان دولت هم حاضر به اجرای این سیاست نیستند؛ از جمله این مجریان، مهرداد بذرپاش وزیر راه و شهرسازی است.
بیشتر بخوانید:
- قیمت مسکن در ۵ سال اخیر ۱۰ برابر شد!
- جزئیات پیشنهاد ساخت مسکن ۲۰۰ دلاری از سوی بلژیکی ها و چینی‌ها در ایران
بذرپاش در زمان کسب رای اعتماد از مجلس در خصوص این وعده مهم و بر زمین مانده دولت سیزدهم، سخنانی بر زبان راند که خیلی از افراد را شگفت‌زده کرد، آنجا که اعلام کرد که ساخت چهار میلیون مسکن نیازمند ۲۸۰۰ همت یعنی بودجه‌ای معادل نیمی از بودجه یک سال کشور است.
با این اظهارات وزیر راه و شهرسازی مشخص شد که از تحقق این وعده مهم ابراهیم رئیسی ناامید بوده و حتی شانه خالی کرده و مسئولیتی در این زمینه به عهده نخواهد گرفت. هرچند که بعد از این اظهارنظر جنجالی وزیر جدید راه و شهرسازی، دولت طبق روال معمولش دست به توجیه زد. در این رابطه سیدمحمد حسینی معاون معزول پارلمانی رئیس جمهور گفته بود: «وعده رئیس جمهور برای ساخت چهار میلیون واحد مسکونی در طول چهار سال است و این بدان معنا نیست که در یک ماه یا یک سال اول حتما باید مثلا یک میلیون مسکن احداث شده باشد.»
بانک ها مهمترین معضل ساخت مسکن
در همین رابطه، محمدرضا رضایی‌کوچی، رییس کمیسیون عمران مجلس به اقتصاد۲۴ گفت: مهمترین چالش در موضوع ساخت یک میلیون مسکن در هر سال، بانک‌ها هستند که تسهیلات لازم را ارائه نمی‌دهند. از این‌رو، چندی پیش با مدیرعامل یک بانک نیمه‌دولتی صحبت می‌کردم و می‌گفت از ۹۰ هزار میلیارد تومانی که به ما ابلاغ کرده‌اند، ما تنها ۱.۵ درصد آن را پرداخت کردیم، یعنی حتی دو درصد هم محقق نشده است. عجیب است که منابع دارند، اما در پرداخت تا این حد ضعیف عمل کردند.
به نقل از اقتصاد۲۴، وی افزود: وضعیت کنونی نشان می‌دهد که بانک‌ها، اراده‌ای برای ارائه تسهیلات ندارند و سیاست دولت هم به صورتی است که از یک طرف فکر می‌کند اگر بانک‌ها منابع خود را برای تولید و مسکن به بازار تزریق کنند، نقدینگی افزایش می‌یابد و در پی آن، تورم بالا می‌رود که این فکر اشتباه است. از سوی دیگر، بحث مسکن را مطرح می‌کنند و تعهداتی دارند که باید تولید و مسکن را راه بیاندازد. شرایط نشان می‌دهد که دولت در یک دوگانگی گیر کرده و هنوز تصمیم نهایی را نگرفته است.
نماینده جهرم در مجلس تصریح کرد: اگر منابع وارد دلال‌بازی شود می‌توانیم بگوییم نقدینگی کشور بالا می‌رود و باعث تورم می‌شود، ولی اگر وارد تولید و ساخت و ساز شود منجر به افزایش تورم نخواهد شد. دولت در یک دوگانگی گیر کرده است و نمی‌داند مسکن بسازد یا در تولید وارد شود. از طرفی، بانک‌ها هم همه قفل هستند.
رییس کمیسیون عمران مجلس اظهار داشت: تاکید دارم بگویم مهمترین عاملی که باعث شده به هدف‌گذاری برای ساخت مسکن نرسیم، عدم‌همراهی بانک‌ها است و بانک‌ها اراده‌ای برای این موضوع ندارند.
وی گفت: دولت به خوبی تصمیم نمی‌گیرد. اگر الان منابع بانکی را به بازار و تولید بیاورد به نفع کشور است، ولی الان سیاست انقباضی در پیش گرفته و منابع را به بازار نمی‌آورد و تولید و ساخت مسکن متوقف است، چون می‌خواهد نقدینگی و تورم را کنترل کند، ولی در حال رفتن به سمت رکود است.
مسکن به کالای فوق‌العاده لوکسی تبدیل شده است
رضایی یادآور شد: قیمت مصالح و هزینه‌های ساختمان افزایش پیدا کرده است و مسکن کالای فوق‌العاده لوکسی شده است. با وضعیتی که در آن هستیم، الان بالای یک قرن طول می‌کشد تا یک کارمند صاحبخانه شود. دولت باید با مکانیزم‌های حمایتی به مسکن نگاه کند. آقایان تازه می‌خواهند تسهیلات بالا و ۲۳ درصد را بدهند، ولی جالب است که همین را هم ارائه نمی‌کنند. تازه ما انتظار داشتیم که از صندوق ملی مسکن با نرخ تک‌رقمی به مسکن تسهیلات بدهند نه نرخ دو رقمی. الان کسی که می‌خواهد ۴۵۰ میلیون تومان تسهیلات بگیرد باید ماهی ۱۲.۵ میلیون تومان بازپرداخت داشته باشد و واقعاً این موضوع، کار را برایش سخت یا حتی نشدنی می‌کند.
