این شلیک به آمبولانس است!
گذشته از اینکه تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ملت‌های مختلف همواره به شکل غیرمستقیم آسیب‌های فراوانی به بیماران و نیازمند به دارو رسانده، اما از آغاز پاندمی کرونا «شلیک به آمبولانس» علنا به «سیاست خارجی» دولت ترامپ در قبال ایران تبدیل شده است.
به گزارش تازه نیوز، تحریم ایران ظاهرا برای برخی در داخل کشور، خیلی عامل بیرونی ندارد! سیاست دولت ترامپ علیه ایران در خصوص کرونا و تجهیزات پزشکی را باید به گونه‌ای خاص تحلیل کرد.
در زبان فرانسه اصطلاحی هست که می‌گوید «روی آمبولانس شلیک نمی‌کنند». این تذکر اخلاقی را معمولاً به کسی می‌دهند که هنگام انتقاد یا رقابت یا دشمنی با فرد دیگری موقعیت شکننده یا ضعیف او را در نظر نمیگیرد. تمثیل «آمبولاس» در این ضرب‌المثل با هدف تکان شدید دادن به وجدان شنونده است، چرا که در فطرت هر انسان عادی «بیماری» خط قرمز بدیهی هرگونه رقابت، خشونت یا دشمنی است.
وجدان، طبعیت یا فطرت بشری نسبت به رنج بیماران در حدی حساس است که حتی در کنوانسیون‌های جنگی – میدانی که قرار است انسان‌ها یکدیگر را در آن «بکشند» – هم چهارچوب‌ها و قوانینی برای رساندن خدمات پزشکی به سربازان بیمار و زخمی در خشکی و آب و حفاظت از بیمارستان‌های صحرایی و جلوگیری از هدف قرار گرفتن آنها در وسط جبهه جنگ، وضع شده است.
حال گذشته از اینکه تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ملت‌های مختلف همواره به شکل غیرمستقیم آسیب‌های فراوانی به بیماران و نیازمند به دارو رسانده، اما از آغاز پاندمی کرونا «شلیک به آمبولانس» علنا به «سیاست خارجی» دولت ترامپ در قبال ایران تبدیل شده و عملاً بیماران ایرانی را «مستقیماً» هدف اصلی «فشار حداکثری» خود قرار داده.
تحریم ایران و سکوت رسانه‌های مدعی
در این مدت دولت ترامپ نه تنها با مسدود کردن کانالهای بانکی جلوی هرگونه انتقال پول برای تهیه دارو و تجهیزات پزشکی به ایران را گرفته، نه تنها مانع دریافت وام ایران از صندوق بین‌المللی پول جهت مهار ویروس کرونا در مراحل اولیه شیوع آن شده، نه تنها با اعمال فشار بر نهادهای بین‌المللی، دولت‌ها و حتی شرکت‌های خصوصی مانع دسترسی ایران به پول‌های بلوکه شده خود و امکانات مورد نیازش برای نجات جان بیماران شده، که در واکنش به نامه وزیر بهداشت ایران به مدیرکل سازمان بهداشت جهانی و درخواست از او برای فراخوان جهانی جهت رفع تحریم‌های یکجانبه آمریکا، دهها تحریم جدید اعمال کرده تا به قول مدیر سازمان ایران‌ستیز FDD تمام روزنه‌های باقی‌مانده «اکسیژن» ایران را نیز ببندد.
از همان آغاز پاندمی، این جنایت بی‌سابقه دولت آمریکا، با کمپین‌های گسترده رسانه‌ای همراه شد که با ترفندهایی از قبیل انتشار عکس‌های «ماهواره»ای از گورهای دسته‌جمعی در ایران، معرفی ایران به عنوان کانون شیوع کرونا در جهان، برجسته نمودن ابتلای معاون وزیر بهداشت ایران در تیتر اول خبرها، «مدیریت» داخلی حاکمیت ایران را علت اصلی آمار بالای شیوع و مرگ و میر ناشی از کرونا در کشور معرفی کنند.
رسانه‌های فارسی‌زبان هم که حتی یک مستند یا گزارش از این «تحریم‌های کشتارجمعی» آمریکا علیه مردم ایران تهیه نکردند، بعضاً تریبون «فعالان» سیاسی و «تحلیل‌گران»ی شدند که هشدار میداند؛ مبادا پادمنی کرونا «بهانه»ای شود برای رفع موقت تحریم‌ها علیه «رژیم».
دولت را بزنید اما دولت آمریکا!
حال امروز دولت ایران از سوی فعالان سیاسی و اجتماعی داخل و خارج از کشور، رسانه‌ها، رقبای جناحی و کاربران شبکه‌های اجتماعی، تحت انتقادها و فشارهای عظیمی برای تهیه و توزیع هر چه سریع‌تر واکسن‌های خارجی کرونا قرار گرفته است.
انتقادها به دولت عمدتاً شامل مقایسه ایران با کشورهای همسایه، برجسته نمودن برخی تناقضات در سخنان مسئولین، واکنش شدید به هرگونه اشاره به مراحل تولید واکسن ایرانی و ابراز بی‌اعتمادی به وعده‌های خرید واکسن خارجی است، و در فضایی بیان می‌شود که گویی سیاست «شلیک به آمبولانس» دولت آمریکا و هدف قرار دادن بیماران ایرانی از طریق «تحریم‌های کشتارجمعی» یک امر «طبیعی» و قابل اغماض است یا در بدترین حالت «مشکل خود دولت است» و ارتباطی به مطالبات مردم ندارد.
سوا از محفوظ بودن حق مسلم مطالبه‌گری مردم و انتقاد از عملکرد دولت در مدیریت بحران کرونا در شرایط تحریم ایران، این میزان از خونسردی، بی‌تفاوتی و انفعال همه جریان‌های سیاسی، فعالان اجتماعی و رسانه‌ای ایرانی داخل و خارج از کشور – و البته جامعه بین‌المللی – در قبال این سیاست غیرانسانی دولت آمریکا علیه مردم ایران در حین پاندمی کشنده کرونا، تأمل‌برانگیز است.
کاش کسری از این خشم از دولت مستأصل ایران از تحریم‌ها را، بر سر تحریم‌گران و شلیک‌کنندگان به بیماران‌مان فریاد می‌زدیم.
* علی نصری
