چه کسی مأموریت تشکیل دولت سایه را به آقای جلیلی داده؟ آیا با بودجه شخصی خودشان است؟

به گزارش تازه‌نیوز، اسماعیل گرامی مقدم قائم مقام حزب اعتماد ملی درباره نتیجه چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران و شباهت آن با الگوی انتخابات‌های گذشته ریاست جمهوری،‌ گفت: این انتخابات به لحاظ شکلی شبیه به انتخابات سال ۸۴ بود. چون در آن مرحله هم انتخابات به دور دوم رفته است ولی از نظر محتوایی روشن است که مانند انتخابات سال ۷۶ است. چون آقای خاتمی رییس جمهور شدند  و در ذهن محتوای آن دولت شبیه‌سازی می‌شود. امیدواریم که شاهد رشد اقتصادی، توسعه‌ی کشور و کاهش تورم باشیم. به همین دلیل فکر می‌کنم باید دولت ایشان را با دولت آقای خاتمی مقایسه کرد.

به نقل از ایلنا، بخش هایی از گفت و گوی گرامی مقدم را در ادامه می خوانید:

• قسمت رادیکال اصول‌گرایان درصدد قبضه تمام قدرت بودند و از این جهت نتوانستند تعادل کافی را با رگه‌های معتدل برقرار کنند. این اختلاف تشدید شد و به همین دلیل نتوانستند به یک جمع‌بندی برسند و نشان داد که هرگاه در داخل یک جریان نحله‌های فکری تندرو عنان کار را در دست بگیرند در نهایت به شکست می‌انجامد.
• یک نکته در مورد دولت سایه بگویم، اولا که اطلاق دولت سایه آقای جلیلی در دولت آقای رییسی اطلاق غلطی بود. آقای جلیلی اگر می‌خواست دولت در سایه باشد در دولت آقای روحانی می‌شد این را .فت ولی معنی ندارد در دولتی که مستقر و همسو است، دولت در سایه باشد.

• آقای جلیلی مدعی بود که دولت در سایه هم همسو با دولت شهید رییسی بوده، بنابراین تشکیل دادن دولت سایه به لحاظ هویتی معنایی نداشت. به لحاظ مبنایی هم دولت سایه برای احزاب سیاسی است.
• در حقیقت احزاب هستند که دولت در سایه را تشکل می‌دهند. آقای جلیلی می‌گوید من حزب ندارم و حزب تشکیل نمی‌دهم، این سوال پیش می‌آید که چه کسی این مأموریت را به ایشان داده‌ است که دولت سایه تشکیل دهد؟ آیا با بودجه شخصی خودشان است؟ این سوالات پیش می‌آید. اگر هم با همین غیر رسمی‌ها و غیرتوافق با جهان روز، این دولت سایه ادامه پیدا کند، شخصیت آقای جلیلی به گونه‌ای نیست که بخواهد سنگ‌اندازی کند و یا چوب لای چرخ دولت بگذارد.

• به تعبیر خودش، کار کارشناسی و بررسی‌های خودش را ادامه می‌دهد و اهل مقابله نیست. این یکی از محسنات آقای جلیلی محسوب می‌شود.  ممکن است وارد عمل شوند، یعنی نامه می‌نویسد یا مذاکره می‌کند، مملکت قانون و رهبری دارد و کسی نمی‌تواند خودش وارد عمل شود، ارکان نظام هستند.

• روشن است که فعلا همه‌ی آن‌ها در مسند هستند، آقای قالیباف رییس مجلس است و تا چهارسال ادامه دارد و آقای زاکانی هم همینطور.  چون ما در ایران زیاد نمی‌توانم پیش‌بینی طولانی مدت یا حتی میان‌مدت داشته باشیم، همه‌ی این‌ها بستگی به ماه‌های آینده دارد که چه اتفاقاتی رخ خواهد داد و در ترکیب هییت رییسه سال آینده مجلس چه اتفاقی رخ خواهد داد. همه‌ی این‌ها بستگی به عملکرد این شخصیت‌ها دارد. اگر درست عمل کنند در شهرداری، مجلس و جاهای دیگر، می‌مانند ولی اگر درست عمل نکنند، شوراها، نمایندگان مجلس دست به تغییرات خواهند زد.

• کسی حق ندارد مردم را بخاطر رای دادن‌شان سرزنش و شماتت کند، باید خودشان را سرزنش کنند. اتفاقا مردم با رای ندادن به جناح و نامزدهای‌شان، آن‌ها را سرزنش کردند و از قدرت کنار زدند. اینکه باید به چه نحوی عمل کنند را باید  آسیب‌شناسی کنند، ببینند چه رفتارهایی انجام دادند که آرا از آن‌ها ریزش کرد. این ریزش به شدت جای سوال است و حتی این‌ها که دم از اصولگرایی می‌زدند، چه اتفاقی افتاد که جامعه اصول‌گرا هم از آن‌ها فاصله گرفت و به یک نامزد اصلاح‌طلب با این شاخص‌ها رجوع کرد.

• رابطه بین دولت و مجلس یک رابطه‌ی دوسویه است یعنی هم مجلس به واسطه‌ی تصویب قوانین نقش ایفا می‌کند و از دولت نظر کارشناسی می‌خواهد، هم دولت در ارائه لوایح نیازمند حمایت مجلس است. بنابراین این دو سویه‌ی بودن بیشتر کمک خواهد کرد که هر دو به سمت تعامل حرکت کنند. از نظر اجرایی هم به دلیل اینکه نماینگان مجلس نیازمند امکانات دولت، رسیدگی دولت، تخصیص بودجه و از این دست حمایت‌ها در مناطق‌شان برای پاسخ به مردم و حامیان‌شان هستند، قاعدتا باید با دولت به یک تعامل منطقی دست پیدا کنند.

• درست است که دولت و مجلس به لحاظ فکری در مقابل یکدیگر هستند اما به دلیل این وابستگی دوسویه به نظر من به سرعت و کوتاه‌ترین زمان ممکن این تعامل میان مجلس و دولت صورت خواهد گرفت. من خودم تجربه مجلس پنجم و دولت آقای خاتمی را دارم و معاون پارمانی وزارت کشور بودم و درآن جا تعامل در سطح بسیار خوبی میان مجلس و دولت وجود داشت. اما ممکن است در موضع‌گیری‌های سیاسی تفاوت‌هایی ایجاد شود که به نظر من این مانع از پیشبرد کارهای دولت نخواهد شد.