وزیر سابق خارجه زیر فشار«تندروها» و «مجاهدان شنبه»
چینش کابینه مهمترین گامی است که رئیس‌جمهوری منتخب این روز‌ها با آن چالش دارد. او جواد ظریف را مامور روند انتخاب نامزد‌های نهایی وزرای کابینه خود کرده است؛ همین امر باعث شده تا ظریف از جهت دیگری غیر از تندروها تحت فشار قرار گیرد؛ این جهت همان «مجاهدان شنبه»، غنیمت‌گیران و مهندسان کابینه هستند.
به گزارش تازه‌نیوز، چینش اعضای هیات دولت یا اصطلاح ساده‌تر آن بستن کابینه از بحث‌های داغ این روز‌های رسانه‌ها و سیاسیون است. موضوعی که هر کسی از ظن خود افرادی را به عنوان وزیر و معاون رئیس‌جمهوری معرفی می‌کند.
محمدجواد ظریف، اما در این بین، شاخص‌ترین چهره‌ای است که در روز‌های قبل و بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری در کنار مسعود پزشکیان قرار گرفت؛ پیش از انتخابات او سخنرانی‌های متعددی برای کمپین پزشکیان داشت؛ شانه به شانه پزشکیان در همایش‌ها حضور داشت؛ شاید بتوان گفت مهمترین اقدام ظریف در روز‌های تبلیغات نامزد‌ها که از صداوسیما پخش می‌شد، همراهی‌اش با پزشکیان بود؛ در میزگرد سیاست خارجی که از تلویزیون به طور زنده پخش شد، ۱۳ دقیقه‌ی پایانی آن برنامه در اختیار ظریف قرار گرفت؛ ظریف هم در آن دقایق، ۱۱ سال حملات و هجمه‌های صدا و سیما و تندروها را پاسخ داد؛ آن نطق ۱۳ دقیقه‌ای ظریف، اولین موج انتخاباتی را به نفع پزشکیان ایجاد کرد. موج‌های بعدی را هم ظریف ایجاد کرد؛ با سخنرانی‌هایی که در شهر‌های مختلف داشت، امواجی را به نفع پزشکیان ایجاد کرد.
- توضیح ظریف درباره انتخاب کابینه دولت: می‌خواهیم امید را زنده کنیم
- حمله رسانه زاکانی به ظریف: این موضع‌گیری غیر قابل تحمل است!
عصبانیت تندروها از «تبعیض مثبت»
همین نقش‌آفرینی‌های ظریف بود که طرف بازنده انتخابات را عصبانی کرده تا بعد از سخنان ظریف درباره تبعیض مثبت به نفع زنان و اقلیت، نیرو‌های سایبری‌های خود را در فضای مجازی شارژ و به فضای مجازی گسیل کنند، برای فحاشی و توهین و تهمت به او.
مورد دیگر شعار‌های هتاکانه عده‌ای علیه ظریف در نماز جمعه دیروز تهران بود. این‌ها کمی از نشانه‌های عصبانیت تندروها از ظریف است که این روز‌ها دیده می‌شود.
شاید دلیل دیگر عصبانیت تندروها از ظریف این بود که تصور نمی‌کردند او پاشنه کفش‌هایش را برکشد و شهر به شهر برای تبلیغ پزشکیان برود.
او در طول انتخابات توانست بخش عمده‌ای از مرددین که تکلیفشان با رای دادن روشن نبود را پشت‌سر پزشکیان بیاورد؛ او واقعیات مربوط به سال‌های پایانی دولت حسن روحانی را بر سر روایات دستگاه پروپاگاندای اصولگرایان آوار کرد و بخش عمده‌ای از خرجی که برای جا انداختن این روایات شده بود را سوزاند
از فردای انتخابات، اما شرایط فرق کرد؛ «مجاهدان شنبه» وارد صحنه شدند. آن‌ها میهمانان غریبه‌ای هستند که پس از پیروزی و رفع خطرات وسط میدان قرار گرفتن، وارد اردوگاه فرد پیروز می‌شوند؛ همان‌هایی که مجاهدان شنبه نام دارند؛ افرادی که پس از پیروزی برای سهم‌خواهی سر و کله‌شان پیدا می‌شود؛ آن‌هایی که برای یافتن یک صندلی در دولت می‌جنگند؛ در فضای مجازی تولید و توزیع محتوا می‌کنند؛ شایعه درست می‌کنند؛ دعوا درست می‌کنند؛ تا بلکه بتوانند سهمی از کیک قدرت بیابند.
برای سهم‌خواهان رئیسی و پزشکیان و روحانی هم فرقی ندارد؛ در هر انتخابات به رنگ نامزد پیروز در می‌آیند تا به هدفشان برسند. این قصه در همین انتخابات اخیر هم در حال شکل‌گیری است؛ کسانی که دیر آمده‌اند و می‌خواهند زود هم بروند!
برخی از آن‌ها غنیمت را برای خودشان می‌خواهند؛ برخی برای مهندسی‌های بعد از انتخابات جهت چیدن کابینه؛ برخی هم رویا‌های بالاتری دارند؛ برای تصاحب آرا و نامزد پیروز.
مأموریت سنگین ظریف
چینش کابینه مهمترین گامی است که رئیس‌جمهوری منتخب این روز‌ها با آن چالش دارد. او جواد ظریف را مامور روند انتخاب نامزد‌های نهایی وزرای کابینه خود کرده است؛ همین امر باعث شده تا ظریف از جهت دیگری غیر از تندروها تحت فشار قرار گیرد؛ این جهت همان مجاهدان شنبه، غنیمت‌گیران و مهندسان کابینه هستند.
ظریف رئیس شورای راهبری معرفی نامزد‌های وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم است؛ این شورا به علاوه ظریف ۳۱ نفر هستند. این شورا وظیفه دارد نامزد‌های هر وزارتخانه را بررسی کند؛ این نامزد‌ها از سوی کمیته‌های تخصصی که آن‌ها هم از کارشناسان آن حوزه تشکیل می‌شود، به شورا معرفی می‌شود.
ایستادگی ظریف مقابل غنیمت بگیران و سهم بگیران
حضور ظریف در این شورا و ایستادگی او برابر برخی فشارها، نشان از آن دارد که مجاهدان شنبه فعالند و می‌خواهند سهمی از کابینه چهاردهم داشته باشند. جمله او در رسانه ملی مبنی براینکه «بزرگان و ریش‌سفیدان احزاب و سیاسیون سهم‌خواهی نکنند» مهر تاییدی برای فعالیت سهم خواهان بود.
با این وجود سخنان عصر دیروز مسعود پزشکیان، رشته‌های برخی جریانات را پنبه خواهد کرد؛ «اینکه برخی فکر کنند به بنده دیکته می‌کنند اشتباه است، بنده شاخص‌هایی تعیین کردم و طبق آن‌ها تصمیم خواهیم گرفت. وقتی تصمیم گرفتیم کاری انجام دهیم باید طبق آن هدف و آن راه حرف بزنیم و رفتار کنیم و بطور کلی آن راه را برویم اگر کسی نمی‌خواهد باید کنار برود من اعتقاد دارم باید طبق قانون که میثاق مشترک است رفتار کرد، باهم تصمیم می‌گیریم که اینکار را انجام دهیم و اگر کسی قبول ندارد باید کنار رود.»
