یادداشت گوترش؛ راه‌حل پیشنهادی ما «دستورکار جدید برای صلح» است
«نشستی برای آینده» فرصتی برای ایجاد نهادها و ابزارهای موثرتر و فراگیرتر برای همکاری جهانی است که با قرن بیست و یکم و جهان چندقطبی ما هماهنگ باشد.
به گزارش تازه‌نیوز، آنتونی گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، به مناسبت «نشستی برای آینده» که دیروز و امروز در سازمان ملل در حال برگزاری است، یادداشتی نوشته است که ترجمه آن به‌طور اختصاصی توسط دفتر نمایندگی این سازمان در ایران، در اختیار روزنامه «اعتماد» قرار گرفته است و در ادامه می‌خوانید:
مذاکرات نهایی «نشستی برای آینده» در این ماه در نیویورک در حال انجام است، جایی که سران کشورها در مورد اصلاحات در ساختارهای اساسی همکاری جهانی به توافق خواهند رسید.
سازمان ملل متحد این نشست -که در نوع خود نظیر نداشته است – را به دلیل یک واقعیت تلخ تشکیل داده است: مشکلات جهانی سریع‌تر از نهادهایی که برای حل آنها طراحی شده‌اند، در حال پیشرفت هستند.
ما این مسائل را پیرامون خود می‌بینیم. درگیری‌ها و خشونت‌های شدید، رنج‌های بسیاری را به بار می‌آورند؛ اختلافات ژئوپلیتیکی گسترش‌یافته است؛ نابرابری و بی‌عدالتی در همه‌جا وجود دارد، اعتماد را از بین می‌برد، نارضایتی‌ها را تشدید می‌کند و به پوپولیسم و افراط‌گرایی دامن می‌زند. چالش‌های دیرین فقر، گرسنگی، تبعیض، زن‌ستیزی و نژادپرستی به اشکال جدیدی بروز یافته‌اند.
در همین حال، با تهدیدات جدید و تهدیداتی که حیات انسان‌ها را به مخاطره می‌اندازند مواجه هستیم، از آشفتگی‌های فزاینده اقلیمی و تخریب محیط‌زیست گرفته تا فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی که در خلأ اخلاقی و قانونی درحال‌توسعه هستند .
«نشستی برای آینده» اذعان دارد که راه‌حل همه این چالش‌ها در دستان ماست. اما ما نیاز به یک به‌روزرسانی سیستمی داریم که تنها رهبران جهانی می‌توانند آن را ارایه دهند. تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی در یک گره زمانی گرفتار شده‌اند. بسیاری از نهادها و ابزارهای جهانی محصول دهه ۱۹۴۰ هستند – دورانی پیش از جهانی‌شدن (globalization)،استعمارزدایی، به‌رسمیت‌شناختن گسترده حقوق بشر و برابری جنسیتی، و پیش از سفر بشر به فضا، چه برسد به فضای مجازی.
پیروزان جنگ جهانی دوم هنوز در شورای امنیت سازمان ملل برتری دارند، درحالی که کل قاره آفریقا فاقد کرسی دایمی است. ساختار مالی جهانی به‌شدت به ضرر کشورهای درحال‌توسعه تنظیم شده و نتوانسته است در مواجهه با مشکلات، شبکه‌ای ایمن برای این کشورها فراهم کند که باعث غرق‌شدن آنها در بدهی می‌شود و منابع مالی را از سرمایه‌گذاری در امور مربوط به مردم خود این کشورها منحرف می‌کند .
و نهادهای جهانی فضای محدودی برای بسیاری از بازیگران اصلی دنیای امروز – از سازمان‌های مردم‌نهاد گرفته تا بخش خصوصی – فراهم می‌کنند. جوانان که وارث آینده خواهند بود، تقریبا نادیده گرفته شده‌اند و منافع نسل‌های آینده هیچ نماینده‌ای[ برای دفاع از آن] ندارد.
پیام واضح است: ما نمی‌توانیم با سیستمی که برای پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های‌مان ساخته شده، آینده‌ای مناسب برای نوه‌های‌مان بسازیم. «نشستی برای آینده» فرصتی خواهد بود برای به‌روزرسانی همکاری‌های چندجانبه به‌گونه‌ای که متناسب با قرن بیست و یکم باشند.
راه‌حل‌هایی که ما پیشنهاد کرده‌ایم شامل «دستورکار جدید برای صلح» است که بر به‌روزرسانی نهادها و ابزارهای بین‌المللی برای پیشگیری و پایان دادن به درگیری‌ها، از جمله شورای امنیت سازمان ملل، متمرکز است. این دستورکار، خواستار تلاش دوباره برای رهایی جهان از تسلیحات هسته‌ای و دیگر سلاح‌های کشتارجمعی و همچنین گسترش تعریف امنیت برای شامل شدن خشونت‌های مبتنی بر جنسیت و خشونت‌های مربوط به باند‌های تبهکار است. این دستورکار، تهدیدات امنیتی آینده را در نظر می‌گیرد و به تغییرات در ماهیت جنگ و خطرات تسلیح فناوری‌های جدید توجه دارد. به عنوان‌مثال، ما به یک توافق جهانی نیاز داریم تا سلاح‌های موسوم به «خودکار کشنده » را که می‌توانند تصمیمات مرگ و زندگی را بدون دخالت انسان بگیرند، ممنوع کنیم.
موسسات مالی جهانی باید بازتاب‌دهنده جهان امروز باشند و برای رهبری یک پاسخ قدرتمندتر به چالش‌های امروزی – بدهی، توسعه پایدار، اقدام اقلیمی – مجهز شوند. این به معنای برداشتن گام‌های عملی برای مقابله با مشکلات بدهی، افزایش ظرفیت وام‌دهی بانک‌های توسعه چندجانبه، و تغییر مدل کسب‌وکار آنهاست تا کشورهای درحال‌توسعه دسترسی بسیار بیشتری به منابع مالی خصوصی با نرخ‌های مقرون‌به‌صرفه داشته باشند.
بدون این منابع مالی، کشورهای درحال‌توسعه قادر به مقابله با بزرگ‌ترین تهدید آینده ما، یعنی بحران اقلیمی، نخواهند بود. آنها فورا به منابعی نیاز دارند تا از سوخت‌های فسیلی مخرب سیاره به سمت انرژی پاک و تجدیدپذیر گذار کنند. و همانطور که رهبران سال گذشته تأکید کردند، اصلاح ساختار مالی جهانی همچنین کلید آغاز پیشرفت بسیار موردنیاز در زمینه اهداف توسعه پایدار است.
این نشست همچنین بر فناوری‌های جدید با تأثیر جهانی تمرکز خواهد کرد و به دنبال راه‌هایی برای ازبین‌بردن شکاف دیجیتال و ایجاد اصول مشترک برای آینده دیجیتال باز، آزاد و امن برای همه خواهد بود.
هوش مصنوعی یک فناوری انقلابی با کاربردها و خطراتی است که ما تازه شروع به درک آنها کرده‌ایم. ما پیشنهادات مشخصی را برای دولت‌ها، همراه با شرکت‌های فناوری، دانشگاه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد ارایه کرده‌ایم تا در چارچوب‌های مدیریت ریسک برای هوش مصنوعی و نظارت و کاهش آسیب‌های آن و همچنین به اشتراک گذاشتن مزایای آن کار کنند. مدیریت هوش مصنوعی را نمی‌توان به ثروتمندان واگذار کرد؛ این امر مستلزم مشارکت همه کشورهاست و سازمان ملل متحد آماده است تا بستری برای گرد هم آوردن مردم فراهم کند.
حقوق بشر و برابری جنسیتی، رشته مشترکی است که همه این پیشنهادها را به هم پیوند می‌دهد. تصمیم‌گیری جهانی بدون احترام به همه حقوق بشر و تنوع فرهنگی، و تضمین مشارکت کامل و رهبری زنان و دختران، قابل‌اصلاح نیست. ما خواستار تلاش‌های مجدد برای رفع موانع تاریخی – قانونی، اجتماعی و اقتصادی – هستیم که زنان را از قدرت محروم می‌کند.
بنیان‌گذاران صلح دهه ۱۹۴۰ نهادهایی را ایجاد کردند که به جلوگیری از جنگ جهانی سوم کمک کردند و بسیاری از کشورها را از استعمار به استقلال هدایت کردند. اما چشم‌انداز جهانی کنونی برای آنها بیگانه می‌بود.
«نشستی برای آینده» فرصتی برای ایجاد نهادها و ابزارهای موثرتر و فراگیرتر برای همکاری جهانی است که با قرن بیست و یکم و جهان چندقطبی ما هماهنگ باشد.
از رهبران جهان می‌خواهم که از این فرصت بهره‌برداری کنند.
