تعهد دانشجو نسبت به مردم و جامعه لایق تشویق است نه تنبیه و اخراج

روزنامه اعتماد با غلامرضا ظریفیان، معاون وزیر علوم در دولت اصلاحات گفت‌‌وگو کرده است. بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید؛

•   دانشگاه علاوه بر کارکرد اصلی خود که تولید علم، توزیع علم، آینده‌پژوهشی و ایجاد نظام دانایی در عرصه توسعه است، محیطی است برای جامعه‌پذیری نسل جوانی که از تحصیلات مقدماتی وارد عرصه آموزش عالی می‌شوند.
  سال ۱۳۱۳ دانشگاه تهران تاسیس می‌شود، اما دانشجویان و دانشگاه یک سال بعد در سال ۱۳۱۴ در رابطه با یک مساله اجتماعی یعنی حقوق معلمان دست به کنشگری و تحصن می‌زنند.

• مثلا در دوران دکتر مصدق، دانشگاه‌ها در دفاع از نهضت ملی به میدان آمده و منشا تاثیرات فراوانی می‌شوند. در تهران در سال ۱۳۳۲ که حدود ۱۰ هزار دانشجو حضور دارند، ۶ هزار دانشجو (یعنی ۶۰درصد) در دفاع از نهضت ملی، استقلال کشور، مبارزه با برخوردهای ظالمانه قدرت‌ها و… تظاهرات می‌کنند.
  دانشجو سعی کرده در مجموع نسبت به پیرامون خود، رنج مردم، سیاست‌های غلط، حقوق اساسی مردم و… بی‌تفاوت نباشد.

• از دوره‌ای فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دانشجویان به جای اینکه فرصت تلقی شود، تهدید تلقی شد.
  حتی واژه‌هایی درخصوص این دانشجویان به کار برده شد که بار معنایی بسیار منفی داشت. دانشجوی ستاره‌دار یکی از همین واژه‌هاست.

• جامعه علی‌رغم همه مشکلاتی که با آن روبه‌رو بود و علی‌رغم اینکه در انتخابات مجلس نوعی واگرایی وجود داشت، اما نهایتا در انتخابات رویکردی را برگزیدند که حق پرسشگری، حق دفاع از حقوق اساسی مردم، حق بهره‌مندی از آزادی‌های اساسی مردم، حق استقلال فردی، اعتماد به نفس و… را به‌رسمیت می‌شناخت.

• این برخوردها برای جامعه ایرانی که فرهنگی است و جامعه‌ای که اساسا انقلاب کرده تا مقابل خودکامگی بایستد، استقلال خود را به دست بیاورد، آزادی مصرح در قانون اساسی را کسب کند و انقلاب کرده تا اعتماد به نفس، استقلال و پرسش داشته باشد، زیبنده نیست. بنابراین اقدام و گامی که وزارت علوم برای بازگشت دانشجویان و اساتید برداشته حقیقتا قابل ستایش است.

• به دانشجو باید گفته شود برای فعالیت‌های قانونمند سیاسی و اجتماعی لازم نیست هزینه‌ای پرداخت کند. باید به دانشجو گفته شود که تعهدش نسبت به مردم و جامعه لایق تشویق است نه تنبیه.