طلاق می‌‎خواهم، چون شوهرم می‌گوید فرزند بیمارمان را رها کنیم

من و مسعود نزدیک به ۱۸ سال با هم زندگی کردیم، البته سه سال است جدا از هم زندگی می‌کنیم.

*شوهرت را دوست داشتی؟

بله او را دوست دارم. ما استقلال را با هم پیدا کردیم و زندگی خوبی داشتیم.

*چرا حالا از هم جدا زندگی می‌کنید؟

به خاطر رفتارهای مسعود من دیگر نمی‌توانم این زندگی را تحمل کنم. من باید بین فرزند و شوهرم یکی را انتخاب کنم!

*چرا باید این کار را بکنی؟

چون فرزندم اوتیسم دارد و شوهرم می‌گوید او را رها کنیم!

*چرا چنین خواسته‌ای دارد؟

او می‌گوید نمی‌تواند بیشتر از این مسئولیت قبول کند و می‌خواهد راحت زندگی کند.

*وضعیت اوتیسم پسرت چطور است؟

او دچار اوتیسم حاد است، البته معلولیت هم دارد و چند پزشک به من گفتند که بهتر است پسرم را به مرکز مراقبت از معلولان بسپرم اما من مادر هستم و می‌خواهم خودم از او مراقبت کنم.

*در این سه سال که شوهرت نیست چطور با این وضعیت کنار آمدی؟

بسیار سخت بود. روزهایی می‌شد که ساعت‌ها از تنهایی گریه می‌کردم اما حالا دیگر کاملاً به وضعیت مسلط شده‌ام. میزان درآمدم را بالا بردم و خدا را شکر پدر و مادرم هم زنده هستند و آنها کمک می‌کنند.

*امیدی به بهبود فرزندت داری؟

بهبودی در کار نیست. دکترها گفته‌اند فقط می‌شود با برخی اقدامات زندگی او را راحت‌تر کرد، حتی گفتند با توجه به شدت معلولیت احتمال اینکه او زیاد زنده نماند هم زیاد است.

*شوهرت به این جدایی راضی است؟

ما سه سال است از هم جدا هستیم. رضایت او دیگر مهم نیست. من او را از زندگی‌ام بیرون کردم با اینکه بسیار دوستش داشتم.