این افراد به نام امنیت مخل امنیت می‌شوند!
متاسفانه با پدیده‌ای رادیکال و هزینه ساز که لباس شخصی‌ها شناخته می‌شوند، مواجه هستیم که ماهیت شان و خواستگاه شان نامعلوم است، با تندروی و برخوردهای غیرقانونی فضای دانشگاه را تحریک می‌کنند.
در روز های اخیر، پس از قتل امیرمحمد خالقی دانشجوی دانشگاه تهران اصطلاح لباس شخصی ها دوباره بر سر زبان ها افتاد. با شروع اعتراضات دانشجویان نسبت به وضعیت کوی دانشگاه تهران، اخباری از حضور برخی نیروهای لباس شخصی و به تنش کشاندن اعتراضات منتشر شده است؛ نیروهایی که از نامشان پیداست بدون عنوان، هویت و وظیفه رسمی وارد عمل می شوند.
حسین حسینی، سرپرست دانشگاه تهران که در بین دانشجویان معترض کوی دانشگاه حضور داشته، به نقش لباس شخصی ها در ایجاد تنش در این تجمعات پرداخته و به ایسنا گفته: «نکته ای که در شب تجمع دانشجویان افتاد این بود که یکی از افرادی که به عنوان لباس شخصی مطرح می شود، بدون آرم و مشخصه‌ای پشت درب ورودی اصلی قرار گرفتند. همزمان تعدادی از دانشجویان دانشگاه تهران نیز قصد ورود به داخل فضای کوی داشتند که ما اعلام کردیم همه دانشجویان می‌توانند بدون مانعی وارد کوی شوند و هیچ عناصر بیرونی در بین آنها وجود ندارد.»
- مشروح این خبر را بخوانید: هزینه سنگین لباس‌شخصی‌ها و کفن‌پوشان برای نظام جمهوری اسلامی! +عکس
بنا به توضیح حسینی این فرد «با یک سری وسایل خاص» بوده و اعتراض دانشجویان را به دنبال داشته است. سرپرست دانشگاه تهران ادامه داده که «حتی زد و خوردی بین شخص مورد نظر و یکی از دانشجویان اتفاق افتاد. اما حضور آن فرد در چنین فضای التهابی شرایط را بدتر کرد و موجب شد التهاب آن تجمع افزایش یابد و متاسفانه خود این موضوع به یک مسئله جدیدی تبدیل شد.»
حسینی در فیلمی که چند روز پیش از تجمع دانشجویان با حضور او منتشر شده بود، نیز به نقش لباس‌شخصی‌ها در بروز بحران کوی دانشگاه در ۱۸ تیر سال ۷۸ اشاره کرده بود.
در این خصوص غلامرضا ظریفیان که در دولت محمد خاتمی معاون وزارت علوم را برعهده داشت به روزنامه اعتماد گفته: «متاسفانه با پدیده‌ای رادیکال و هزینه ساز که لباس شخصی‌ها شناخته می‌شوند، مواجه هستیم که ماهیت شان و خواستگاه شان نامعلوم است، با تندروی و برخوردهای غیرقانونی فضای دانشگاه را تحریک می‌کنند تا بتوان اینطور گفت، لازم است دستگاه‌های امنیتی با این نوع مداخله جویی‌ها مخالفت کنند.» ظریفیان در ارتباط با وقایع آن سال گفته:
«به کرات در دانشگاه تهران (و سایر دانشگاه‌ها) اعتراضاتی صورت می‌گرفت، دانشجویان می‌آمدند و با استادان و کارشناسان و مسئولان گفت‌وگو می‌کردند، بعد هم با سازوکارهای درون دانشگاهی مسائل حل و فصل می‌شد و هیچ اتفاق تلخی هم رخ نمی‌داد. هم دانشجو تمرین اجتماع‌پذیری می‌کرد و هم اگر تخلفی صورت می‌گرفت، با مکانیسم‌های قانونی درون دانشگاه موضوع فیصله پیدا می‌کرد. اما وقتی از بیرون دانشگاه افراد و جریاناتی که شناسنامه مشخصی ندارند و هویت پنهانی دارند، فشاری به دانشگاه وارد ساختند، برخوردی با دانشجویان صورت دادند، هم از نظر افکار عمومی و هم از منظر رسانه‌ای یک بحران جدی در کشور ظهور و بروز پیدا کرد.»
معاون اسبق وزارت علوم در نقش تنش‌زای لباس شخصی ها در وقایع کوی دانشگاه در سال ۷۸ نیز به گزارش کمیته نهادهای مسئول اشاره می کند و می گوید: «در جمع‌بندی این کمیته تاکید شد که جریانات ناشناخته که موسوم به لباس‌شخصی‌ها هستند تا چه اندازه می‌توانند در تشدید بحران‌ها اثرگذار باشند. در حادثه روز جمعه هم همین روال رخ داده است.»
