در برجام از بعد اقتصادی توافق غفلت شد؛ ماهیت تحریم‌ها تعلیقی است نه لغو دایمی
بهروز علی‌شیری گفت: مذاکرات پیشِ‌رو، همانند پرنده‌ای است که تنها با داشتن دو بال می‌تواند پرواز کند. این دو بال، یکی سیاسی و ژئوپلیتیکی است و دیگری اقتصادی. متاسفانه در دور قبلی مذاکرات، ما از بال اقتصادی غافل شدیم و این موضوع موجب شد که توافق نه به تقویت اقتصاد مردم، بلکه صرفا به گشایش‌های نمادین محدود شود.
روزنامه اعتماد با بهروز علی‌شیری، کارشناس ارشد اقتصادی گفت‌وگو کرده است.
بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
- مذاکرات پیشِ‌رو، همانند پرنده‌ای است که تنها با داشتن دو بال می‌تواند پرواز کند. این دو بال، یکی سیاسی و ژئوپلیتیکی است و دیگری اقتصادی. متاسفانه در دور قبلی مذاکرات، ما از بال اقتصادی غافل شدیم و این موضوع موجب شد که توافق نه به تقویت اقتصاد مردم، بلکه صرفا به گشایش‌های نمادین محدود شود.
- خوشبختانه امروز، برخلاف گذشته، شخص آقای دکتر پزشکیان -که به تازگی در راس قوه مجریه قرار گرفته- و تیم مذاکره‌کننده جدید، توجه جدی به بُعد اقتصادی توافق دارند، این یک گام به جلو است و اگر با نگاه راهبردی دنبال شود، می‌تواند آثار ملموسی در سفره مردم داشته باشد.
- ماهیت تحریم‌ها، تعلیقی است و نه لغو دایمی. حتی در صورت توافق، صرفا در بازه‌ای مشخص، بخشی از تحریم‌ها تعلیق می‌شود و اگر تعاملات ادامه نیابد، دوباره به صورت خودکار بازمی‌گردند. از همین رو، ما باید در طراحی سازوکار توافق، به‌گونه‌ای عمل کنیم که بانک‌ها و نهادهای مالی ما، حتی پس از اتمام دوره توافق، در مراودات بین‌المللی با چالش مواجه نشوند.
- اگر مذاکرات به هر دلیلی با مانع مواجه شد، باید پیش‌بینی‌هایی داشته باشیم که شرکت‌های بین‌المللی، به واسطه فشار امریکا، به سمت توبیخ و فسخ قراردادهای خود با ایران کشیده نشوند. چنین بندهایی در توافق باید لحاظ شود تا هزینه‌های شکست احتمالی به حداقل برسد.
- ر توافق پیشین، طرف امریکایی بدون هیچ مانع حقوقی و حتی الزام اخلاقی، از توافق خارج شد. یکی از دلایل مهم آن، عدم تعریف منافع اقتصادی قابل توجه برای امریکا در چارچوب برجام بود. وقتی طرف مقابل منفعتی ندارد، خیلی راحت‌تر از توافق خارج می‌شود. بنابراین ما باید در برجامِ جدید، کاری کنیم که همه طرف‌ها منافع ملموس و پایدار داشته باشند.
