عکس قدیمی‌ترین سند فارسی موجود در ژاپن را ببینید!
این یادداشت را یک راهب ژاپنی در سفری که به چین رفته از چند «خارجی» گرفته و با خود به ژاپن برده است.
به گزارش تازه‌نیوز، قدیمی‌ترین سند فارسی موجود در ژاپن چند بیت شعر است که در سال ۱۲۱۷ میلادی (اواخر قرن ۶ هجری) نوشته شده است. این یادداشت را یک راهب ژاپنی در سفری که به چین رفته از چند «خارجی» گرفته و با خود به ژاپن برده است. این سند اکنون در فهرست «اموال فرهنگی مهم» ژاپن ثبت شده است.
کِی‌سِی (慶政) راهب ژاپنی در حاشیه سند نوشته است: «در بندر گوان‌جو (泉州) روی کشتی سه خارجی را دیدم. برایم به خط نان‌بان (南番) ذکرهای بودایی نوشتند». نان‌بان به اقوامی که در جنوب و جنوب‌غربی چین زندگی می‌کردند گفته می‌شد. راهب این یادداشت را برای استاد خود سوغات برده است.
این سند به مدت چند قرن در یک معبد و سپس در موزه ملی کیوتو نگهداری می‌شد با این تصور که متنی بودایی به خط مردم نان‌بان است. در سال ۱۹۰۹ پروفسور توئورو هانه‌دا استاد تاریخ، برای اولین بار فارسی بودن سند و بی‌ارتباط بودن آن با بودیسم را کشف کرد و اشعار را در یک سخنرانی ترجمه کرد.
یادداشت به زبان فارسی و به خط نسخ نوشته شده و شامل یک بیت از ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی، یک بیت از شاهنامه فردوسی (داستان رستم و اسفندیار) و یک رباعی از شاعری ناشناس (شاید از خود نویسنده یادداشت) است. مصراع سوم این رباعی تا کنون به درستی خوانده نشده است.
این سند و سرگذشت آن به قلم خانم امیکو اوکادا در آذر سال ۱۳۶۷ در روزنامه کیهان معرفی می‌شود. مرحوم قاسم هاشمی‌نژاد با الهام از دستخط مادربزرگش خیرالنساء که سواد قرآنی داشت متن رباعی را بازخوانی می‌کند و در این یادداشت شاعرانه، خوانش پیشنهادی خود را ارائه می‌کند:
