اگر از ماه رمضان و شبهای قدر جاماندیم، در روزهای پایانی چه کنیم؟
کسانی که به مقام مشاهده فضل میرسند، دیگر سروکار و تکیهشان به عمل نیست؛ نه اینکه قطع میشود، بلکه سروکارشان با خدا و فضل خداست…
به گزارش تازهنیوز، لحظههای پایانی ماه مبارک رمضان، حسرت جمع شدن مهمانی حضرت حق در دلها تازه میشود…استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری، مفسر قرآن و استاد اخلاق برای این لحظههای پایانی ماه مبارک، نکات جالب توجهی بیان کرده که در ادامه میخوانید:
«بعضی یک سال مراقبه کردند تا بتوانند از برکات ماه رمضان برخوردار بشوند، به شب قدرش برسند که الحمدلله رسیدند و بهرههایش را نیز بردند؛ ولی آنهایی که کوتاهی کردند، در این لحظات آخر ماه چگونه میشود این تاخیرها و تسویفها را جبران و تدارک کنند؟
به نظر میآید که تنها سرمایهای که ما برای بهرهمندی داریم، تکیه به فضل خداست. اگر تکیه ما بر عمل خودمان باشد و بخواهیم با عمل خودمان این راه را برویم قطعاً زمینگیر میشویم. حتی آنها که اهل عمل کثیر هستند در میانه راه ماندهاند و احساس عجز میکنند. سرمایه اصلی ما سرمایه فضل خداست که با آن میتوان قدمهای بزرگ برداشت و راههای نرفتنی را طی کرد. اگر کسی به مرحلهٔ مشاهدهٔ فضل رسید، درهای امید به روی او باز میشود؛ امیدوار میشود و با امیدواری، این راه را طی میکند. سرمایه سالک به مقامات چیزی جز امیدواری به خداوند و فضل او و رجاء به فضل او نیست؛ «وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَحْسَنِ عَبِیدِکَ نَصِیباً عِنْدَکَ وَ أَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَهً مِنْکَ وَ أَخَصِّهِمْ زُلْفَهً لَدَیْکَ فَإِنَّهُ لاَ یُنَالُ ذَلِکَ إِلاَّ بِفَضْلِکَ».
کسانی که به مقام مشاهده فضل میرسند، دیگر سروکار و تکیهشان به عمل نیست؛ نه اینکه قطع میشود، بلکه سروکارشان با خدا و فضل خداست. یعنی دیگر یکیدوتا نمیکنند و حساب ثواب اعمالشان را نمیکنند؛ نه اینکه تلاش نمیکنند؛ بعید است که انسان، بدون تلاش، به مشاهده فضل برسد».