یک فعال سیاسی گفت: تأسفانه هم در داخل کشور و هم در میان غربیها نیروهایی افراطی وجود دارند و اینها مکمل هم هستند و یکدیگر پاس میدهند. تصمیمگیری برای دولت در حوزه سیاست خارجی باید به دور از رفتارهای رادیکال باشد.
جریانهایی که آینده ملت را به نابودی میکشانند!
به گزارش تازهنیوز، غربیها سیاستی دوگانه در پیش دارند؛ از یک سو فشارهای بیسابقهای به ویژه با بهرهگیری از مجامع بینالمللی بر ایران وارد میکنند و از سوی دیگر سخن از باز بودن فضای دیپلماسی سخن میگویند. این رفتار دوگانه را چگونه میتوان تعبیر و تفسیر کرد؟
به نقل از نامهنیوز، صباح زنگنه، تحلیلگر مسائل سیاست خارجی، درباره این موضوع گفت: «سیاست دوگانه غربیها هموازه سیاست چماق و هویج بوده است و اراده آمریکا همواره بسیار متزلزل بوده است و بر یک معیار حرکت نمیکند. بیشتر این نوع رفتارها برای مصرف افکار عمومی داخلیشان است که اگر کسی اعتراض کرد که چرا با ایران کار میکنید، آن یک گفتمان را مطرح میکنند و اگر کسی خواست که به سیاستهای رادیکال پایان دهند، میگویند ما گفتیم حاضریم گفتوگو کنیم. بنابراین این سیاستها از یک طرف نشان میدهد از یک طرف تداوم سیاستورزیشان در تمام مسیرها نتیجه نداده است و برای ساکتکردن حزب یا جناح مخالف هم به ادامه تهدیدها میپردازند. یک نوع سیاست دوگانهای به قصد آرامکردن فضای مخالفان بیشتر به درد میخورد تا یک نتیجه قطعی و روشن».
او ادامه داد: «امید است که غربیها یک سیاست منطقی وعقلایی در پیش بگیرند تا بتوان محاسبات جدیتری به عمل آورد زیرا هرگونه تصمیم نیمبند منافع زیادی از ملت ایران و ملتهای منطقه و جهان سلب خواهد کرد و ضربه خواهد زد».
بیشتر بخوانید:
- برگزاری انتخابات زودهنگام و پایان کار رئیسی؛ پیشنهادی برای حل بحران در کشور
- کشور درگیر بحرانی است که از وزیر خارجه هم کاری ساخته نیست!
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی همچنین بیان کرد: «متأسفانه هم در داخل کشور و هم در میان غربیها نیروهایی افراطی وجود دارند و اینها مکمل هم هستند و یکدیگر پاس میدهند. تصمیمگیری برای دولت در حوزه سیاست خارجی باید به دور از رفتارهای رادیکال باشد».
زنگنه در پایان گفت: «به هر حال چشمانداز آینده باید به سمتی سازنده حرکت کند و بدون ترس و واهمه از گفتوگوها حرکت کرد. برای ایجاد محیط مساعد برای رفع نارساییها در وضعیت معیشتی مردم باید با جدیت حرکت کرد و فهم درستی از معادلات جهانی و منطقهای به دست آورد. بدون فهم درست آنچه قربانی میشود، ملتهاست. ملتها زندگیشان، آینده، رفاه و توسعه اقتصادی و اجتماعیشان نباید منوط به شعاردادنهای بیمحتوا باشد».